Dat werd anders; volkomen onverwacht kwam ze binnenvallen.
Moe.
Kees en Rhonda hadden voor transport gezorgd. Je ziet Kees achter in de kamer op mijn gitaar naar toepasselijke noten zoeken.
De Kerstkaarten hangen aan slierten naar beneden, vastgezet met wasknijpers waarvan mij de werking de afgelopen dagen aanzienlijk vertrouwder is geworden.
Moe had er geen zin in om de traditie te doorbreken; sinds "mensenheugenis" is ze op 1-ste Kerstdag in Utrecht. Een gecompliceerde simpele heupoperatie mag toch geen reden zijn om die gewoonte af te wijken. Ook niet, dat zij zichzelf, na haar val, nog lang niet lekker voelt.
Hopelijk blijkt straks, thuis, het "er even uit" zalvend gewerkt te hebben. Het was in elk geval een erg gezellige middag waarin weer eens "stevig de waarheid" op tafel kwam zoals alleen moe, de oudste van de familie, die kan veroorzaken.
Morgen komt de jongste. Nieuwe traditie ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten