Onze Dochter

Met haar voetjes op de plank komt ze naar beneden stuiven. Knietjes licht gebogen, de armen gracieus gespreid, de handjes uitnodigend geopend en een onweerstaanbare glimlach.
Aan haar voeten een kraag van opschuimend sneeuw.

Stappers

Twee stevige stappers in een witte wereld

Sneeuwpret

Volop sneeuw en zon. Genieten dus.

Koud

We zijn even weg.

Blote Hals

Het is niet anders, zei de dokter. Het worden 28 bestralingen in het hele halsgebied en aan het eind nog 5 gerichte bestralingen op de plek waar de lymfe-klier heeft gezeten. Een stevige klus dus maar geestelijk en lichamelijk bent u er sterk genoeg voor.
Even later lag moe op de tafel en bogen 3 broeders zich over haar heen om voor de tweede keer een gezichtsmasker te maken. Deze keer een extra grote omdat nu ook de hals er in moest.
Daarna werd ze de ring in geschoven om zo de hals te scannen en de plek van de bestraling precies af te tekenen.
Ze is er klaar voor; de eerste bestraling is waarschijnlijk op 23 maart.

Aan het eind moesten we nog langs de verpleegster. Die trok voorzichtig alle pleisters van de wond af en ze haalde ook de twee laatste nietjes uit de halssnede.
En zo ging moe tevreden naar huis.
In haar blote hals.

Poli

Moeder moet morgen naar de poli.

Normaal is het voor haar een hele tour om daar te komen. Maar nu helemaal. Dus worden de afspraken gecombineerd.

Om 11.30 uur begint ze bij de arts op de poli radiologie.

Aansluitend krijgt ze een gezichtsmasker aangepast.

Een etage hoger wordt er op haar hals aangetekend waar er bestraald moet worden en bij de bali tenslotte worden de eerste 5 bestralingen gepland.

Dan door naar de poli kno voor controle door de verpleegkundige van de halswonden en aansluitend naar de diëtiste vanwege een absoluut kauwverbod.

Tenslotte nog naar de poli kaak voor controle door de kaakchirurg.

En dat allemaal in een strak tijdschema.

We nemen drinken mee en zien wel hoever we komen.

Dag Dagboek

De laatste weken was mijn blog eigenlijk een dagboek geworden van mijn moeder. Dagelijks in korte bewoordingen haar laatste nieuws.
Bleek erg handig.
Wie nu wil weten hoe het haar vergaat, kan haar vanaf vandaag gewoon bellen. Rechtstreeks aan de lijn.

Mijn blog is daar niet meer bij nodig.
Die kan weer verworden tot een woordspeling, een beeldgrapje, een verheven gedachte. Een blog in martijnsiaanse stijl.

En vooral: niet meer dagelijks.

Hulptroepen

Moe is thuis.
Met voor vandaag voldoende eten mee en 7 terugkom-afspraken.
Eenmaal thuis kwam de kolonne hulptroepen zich aanmelden.
Vanmiddag de intake van de huishoudelijke hulp. Aansluitend de bespreking van de persoonlijke verzorging. En tussendoor de kousenhulp.
Geen tijd voor een middagslaapje.

Morgen de bespreking van de maaltijden. Ergens die dag komt ook de post-bestelling met drinkwaar. Dan moet u wel thuis zijn (en dus ook wakker zijn en open doen).

Lekker rustig bijkomen.

Eigen huisje

..... en ook de papegaai is bij de thuiszorg opgehaald dus thuis staat alles klaar.

Koffers gepakt. Nog één nachtje slapen en dan .....

Uitslag

Ik zal maar met het goede nieuws beginnen, zei de chirurg.

Uit het onderzoek van het weefsel en het bot, dat we bij de operatie bij u hebben weggesneden blijkt, dat we alle kankercellen in dat gebied te pakken hebben. Dat is dus erg goed nieuws.

Het slechte nieuws is, dat we niet absoluut zeker weten, of ook in de hals-lymfeklier alles weg is. We weten dus ook niet of daar nog wél kankercellen in zitten. We willen daarom dat deel bestralen want dan weten we zeker dat we er definitief van af zijn.

Gespreid Bedje

Vanmorgen voelde moe zich niet zo lekker. Het gat naar haar luchtpijp is nog steeds open en het leek een beetje ontstoken te zijn.
's Middags had ze o.a. bezoek van haar 2 jonge zusjes. 's Avonds was ze weer een heel stuk opgeknapt. Het verband zie ik ook niet maar het kan toch ook geen toeval zijn.

In mijn ouderlijke huis hebben mijn broers, potige jonge kerels, haar bed naar beneden gehaald.
Ze kan zo erin.