Balboekje

Op de foto zie je dat er een pijnpleister wordt verwijderd. De pijn van de verbranding door de bestraling is niet meer zo nadrukkelijk aanwezig.
De longen en de schildklier vragen nu meer aandacht. Moe blijft dus nog wel even in het Gasthuis.
Daar duren de dagen lang. Daarom willen we het bezoek zoveel mogelijk spreiden over de dag.
Wie moeder wil bezoeken wordt dringend verzocht zich vooraf te melden bij Rien 06 1940 1012. Hij beheert haar balboekje.

Gasthuis

Moe woont op nummer 4. Het aangrenzende huisje, nummer 5, is haar WC en badkamer.
Deze piepkleine huisjes werden ooit door de kerk gebouwd voor armlastige, gelovige, hulpbehoevende weduwvrouwen.
Romantische halve deuren, idyllische kleine ruitjes; een imposante kastanjeboom van zeker 250 jaar oud in de tuin.
Hele lieve verpleegsters.
Moeder vindt het helemaal niks.

Baggerweek

Dat was inderdaad een "baggerweek" maar de dokters van het Lumc vonden, dat ze wel weer naar het Elisabeth Gasthuishof kon.
Moe had daar totaal geen zin in maar alternatieven waren er niet. Beroerd geslapen, ademnood, en vooral ook bang.

Vannacht toch wat nachtrust gehad en een klein beetje opgeknapt. Eindelijk zat ze weer eens aangekleed op een stoel. Ook wordt ze weer wat beter verstaanbaar. Nou deze trend vol zien te houden.

Beschuit

Ben je er al uit geweest, vroeg de dokter, loop even een rondje samen met je bezoek.
Wil je ook een kopje thee met een beschuitje, vroeg de zuster.
Nog maar heel kort geleden leken dat ondenkbare vragen.

De pantoffels waren niet meegekomen met de ambulance. Rien is ze op de fiets gaan ophalen. Ging sneller dan met de auto.

Beterend

Dinsdagnacht was ze zo ziek, dat we om haar heen hebben gestaan.
Tong uitsteken en dan met een gaasje wat water verwachten (en natuurlijk krijgen).
's Morgens begon heel voorzichtig een opleving en 's avonds was ze wonderlijk goed te spreken. Geen nachtwake meer.
Moeder wil in dit wonder-ziekenhuis voor altijd blijven wonen.
Ze ligt in haar eentje op een gigantische 4-persoonszaal met het uur beter te worden.

Maar het Lumc houdt er geen kostgangers op na. Wel vaste en vooral dankbare klanten.

Toch ?

Met de ambulance naar het LUMC.
Bloed, urine, CT-scan, echo, hartfilmpje.
Blindedarm, nieren, galstenen, longontsteking ?
Opname en aan het infuus.
Nachtwake ingesteld.

Ga we toch verliezen ?

Post-afhandeling

Ze lag te slapen leek wat versuft. Ze had een spuitje gehad tegen de pijn. Brandwonden in haar hals.
We maakten haar wakker want een dag heeft 24 uur. Bovendien, het is Moederdag.
Tussen af en toe wegdommelen wat gekeuveld.

Tenslotte verjaarskaarten geschreven.
"Deze voor Saskia moet vanavond nog op de post, die van Greet moet morgen en die van Ali kan wachten tot donderdag".

Wat versuft ??

Baggerweken

Vandaag had ze haar laatste bestraling. Uitgeput ging ze er heen.
Van de dokter hoorde ze, dat ze nog "2 baggerweken" zou krijgen. Gevolg van alle en vooral de laatste 3 bestralingen.

Gesloopt ging ze weer terug naar het Gasthuis.

Pas toen ze eenmaal haar pyama aan had viel er plotseling de loodzware last van haar af.
Geen bestralingen meer. Alleen maar rust.
Een zalig vooruitzicht.

Tijdelijk Uithuizig

Vanmorgen eerst naar de bestraling en toen aansluitend door naar:
St. Elisabeth Gasthuishof
Caeciliastraat 16
2312 XB Leiden.

Even de moeheid uit het lijf laten vloeien.
Energie halen uit het voedsel dat thuis maar niet binnen wil blijven.

Nog 2 laatste bestralingen. En dan minstens 3 weken van alleen maar rust en aansterken.
Totdat ze de touwtjes weer in eigen handen neemt.