Trekpaard

Heden verscheen voor mij ene Judith O. te Utrecht. Zij wordt ervan verdacht de jonge peuter Thiemo O. te Rotterdam voor haar karretje te hebben gespannen.
.
Ooggetuigen melden, dat het kind met onmenselijke krachtsinspanning de loodzware slee in beweging trachtte te krijgen terwijl verdachte lachend toekeek.
.
De monalisa-glimlach op het gezicht van de peuter ontstond eerder die dag toen zijn oma hem had voor(t)getrokken. Die gelukzalige gedachte hield het kind overeind toen het als trekpaard moest fungeren.

YES

Djuna heeft ze. Vannuit het buitenland per ont-ijzeld vliegtuig binnengevlogen en zelfs dat was spannend.
Vannacht zijn ze er ingezet.
In Nederland waren de afgelopen weken geen longen (maatje M of S) voor haar beschikbaar gekomen.
.
Ik weet, dat er nog 49 wachtenden zijn. Er worden dus nog steeds http://www.longengezocht.nl/

Fietsen

Doorgaan, doorgaan, doorgaan, gebood de lieve zuster.

Ik was bezig met een longfunctie-test en fietste me het schompus terwijl zij de rol-weerstand opvoerde. Onderwijl prikte de dokter mij links en recht voor wat bloed.

Uiteindelijk gaf ik op.

Kwam je adem te kort, ging je hart te snel. Een beetje maar vooral begonnen mijn benen pijn te doen.

Dan moet je dus eerst wat aan je conditie doen want nu meten we alleen maar hoe snel jouw benen verzuren. En dat zegt niks over jouw longen.

Van Martijn mocht ik zijn hometrainer lenen en nu fiets ik 2 of 3 keer per dag zo snel mogelijk 5 kilometer met een in kracht toenemende "tegenwind".
Met de afstandsbediening bungelend aan het stuur.

.

Over een half jaar terugkomen.

Crimineel Verleden

Ja, nu iedereen zijn gitzwarte verleden opbiecht, kan ik natuurlijk niet achterblijven. En ja hoor, ook ik ben met de politie in aanraking geweest. Het gebeurde bij molen de Werf in Leiden en ik zal rond de 12 jaar geweest zijn. Ik fietste daar samen met mijn schoolvriendje toen ik plotseling staande werd gehouden. Mijn fietsverlichting bleek niet in orde dus kreeg ik een bon. Ik gaf braaf mijn echte naam op waarop de agent vroeg, of ik een zoon was van de Opper. Helaas was ik dat dus ging de boete niet door.

Maar 's avonds aan tafel kwam de donderspeech van mijn vader.

Ik had oneindig liever gewoon de bon betaald.

Miss Piggy

Ik lees haar blog elke dag. Boven op mijn studeerkamer. Niemand hoeft het te zien als ik een brok in mijn keel krijg.
Ze wacht, en wacht en wacht... Ze is hoog urgent en op europees nivo. Maar ondanks dat...
.
Gisteren schreef ze, dat dat ze een wilde tango danste met de Dood. Ze wil absoluut voorkomen dat hij kwaad wordt omdat zij per ongeluk op zijn tenen is gaan staan.
.
Hoeveel dagen nog ?
.
zie: http://almijnlongen.blogspot.com/

Mooi prijsje

Een mooi prijsje. En precies op de manier zoals we dat graag willen. De hele achterkant van ons huis. Grondig schuren, plamuren, waar nodig hout vervangen, gronden en aflakken.

De eerste dag was een lust voor het oog; echt een schilder met hart voor zijn werk; met een duidelijke beroepstrots.
Aan het eind van de dag vroeg hij een paar honderd euro voor de inkoop van de potten verf en voor de hardhouten dorpels. Geen probleem en hij ondertekende met zijn (echte !!) naam en adres.
.
Hij is daarna nooit meer geweest. (meer info: Google naar A.A.J. Stratenmakers)

RIP

Maandag was ik bij de begrafenis van Johan.

Zijn longen deden het niet meer. Hij moest dringend een nieuw setje.

Johan stond hoog op de europese urgentie-lijst.

Maar er kwamen geen longen en zonder lucht leef je niet lang.

Dat eeuwige tekort aan donoren.

Doe daar wat aan.

http://www.donorregister.nl

Uitslag

Als altijd stap ik met mijn goede been uit bed. Maar deze ochtend was er iets raars; mijn voet zit onder de rode vlekjes. En dat blijkt door te lopen tot aan mijn liezen.

Gebeld naar de huisarts; die had nog een gaatje ergens over een dag of 4. Maar na aandringen kon het ook vandaag over 3 uur.

Op het spreekuur lang betast en uitgebreid bevraagd; direct bloed en urine getest. Tweede huisarts geraadpleegd. Diagnose: we weten het niet.

Nog een longfoto laten maken en een aanvullend bloedonderzoek. Uitslag daarvan is nog niet binnen.
Volgens Google trekt het na een paar dagen gewoon weg.

Kastanjes

Gisteren had niemand tijd of zin in mijn kleinzoon.
Dan mag ik. Opa heeft altijd tijd en zin.
Oma weggebracht en direct naar het bos. Kastanjes rapen.
Mooi bordje vol; we waren tevreden.
Thuis maak ik een paardje en verwacht diepe bewondering.
Hij knikt welwillend en vraagt, zonder verder van zijn knikkerspelletje op te kijken; kan je ook een giraffe en een olifant en een krokodil.

De volgende dag krijgt mijn vrouw mij aan het fietsen.
Door het Bos. Onderweg moeten we kastanjes rapen want zij gaat er een ketting van rijgen. Elke keer als ik buk weet ik dat die ketting er nooit zal komen. Na 200 keer mijn ruggetje gekromd mogen we naar huis. We hebben 3 volle schalen. Snel een lugusterblaadje erbij en het is een kunstwerk.
Hier zal het wel bij blijven.

Zielig

Een paar dagen knap beroerd geweest. Stekende keelpijn, bartsende koppijn, doodvermoeiende hoestbuien, hitte- en koude-golven door mijn lijf, hallucinaties van de koorts. Twee nachten geen oog dicht gedaan.

Virus gekregen van mijn echtgenote. Ik lag te dicht tegen haar aan maar meer ruimte hebben we niet in onze caravan.

Ben nog steeds een beetje zielig.

En voor wie niet met mij te doen heeft, bedenk dat het virus nog maar net begonnen is aan zijn rondgang door nederland. Vrees en bibber.

Kampvuur

Ik mag het graag doen; een vuurtje voor mijn eigen caravan en eindeloos met verheven gedachten in de vlammen staren.

Nog thuis in Utrecht sta ik tot bloedens toe te zagen en te hakken om de houtjes op maat te krijgen.
Zorgvuldig gaan ze in zakken en dozen en schuif ik ze de caravan in om ze 's avonds op de camping er uit te halen.

En dan de brand erin.
Maar steeds komt mijn broer Kees; pakt een krukje, zet die vlak naast mijn doos houtjes, grijpt mijn bbq-tang en legt al mijn houtjes in het vuur.

De as mag ik houden.

Kein Kompression.

Precies midden-boven zie je het. Een sliert blik; losgekomen van het tandrad. De tandriem hangt er aan en is daardoor stuk gegaan. Of is het juist andersom; dan valt het in de garantie.
Kapotte zuigers. De reparatie duurde 5 dagen en dat zag je in de prijs terug. Een paar maanden mijn AOW.
Ongewild vijf dagen langer in Eisenach; geen tijd meer voor een camping in de Eifel.
Even een weekje thuis de schade verwerken en dan naar Ouwerkerk voor onze broodnodige rust.

Hieperdepiep .....

Tussen mijn huwelijksdatum, 2 augustus

en de atoombom op Hirosjima Japan 6 augustus,

ben ik jarig.

Samen met Barack Obama, ook een redelijk bekend iemand.

4 augustus 1943.

Na Stalingrad was ook Leningrad ontzet. Het begin van het einde van de tweede wereldoorlog.

Vredig en dankbaar zat ik met vrouw en nazaten aan een pannekoek.

Klaverjassen

Van mijn vader leerde ik klaverjassen. Dat hoorde bij zijn en mijn stand.
Eén dag en 39 jaar geleden ben ik met haar getrouwd. Een meisje uit de middenstand.
Heeft nooit moeilijkheden gegeven.

Nu, 2010, ik met een pensioentje en zij met een maandwedde, komt het boven. Ik moet en zal bridgen. Intellectueel spel voor vooraanstaanden, dus haar kennissen. We mogen pas naar huis alle alle rode dozen zijn gespeeld.


En al die tijd staat die trol mij hatelijk uit te lachen.

Weer Thuis

Gisteren stiekum thuis gekomen en Nederland - Spanje gekeken.

Vandaag hard gewerkt want overmorgen is zij jarig en dat wil ze weten. We hebben de resterende tijd dus nog hard nodig.

Het uitproberen is ons prima bevallen; wij blijken elkaar op de vierkante centimeter nog steeds goed te verdragen.

.

Soms kwam er iemand om een hoekje kijken en dan herhaalt de geschiedenis zich.

Alleen zijn wij nu een generatie ouder.

100 m in 12,6 sec.

Vandaag, 3 jaar geleden.

Alsof het gisteren was .....

Gisteren kwam hij uit Zweden terug,

Zwaar gebukt onder het metaal.

Kijk op: http://www.europesespelen.nl/ en bekijk de lijst van deelnememers.

Test

We zitten op de camping van onze ouders.

En van onze kinderen.
Ouwerkerk dus.
Aan de overkant van de IJsbaan

Uitproberen of we elkaar nog verdragen op de vierkante centimeter.

15 mei 1942

Wassenaar. Een paardentram. De trouwerij van Rien en Leida.

Al mijn tantes en ooms stonden op de foto. Mijn tante Alie was 14, mijn tante Greet 5 en mijn jongste tante Hanneke was 3 jaar.
Maar ik stond nergens op en als kind ben ik daar behoorlijk kwaad om geweest. Mijn kleinere broertjes: oké, dat kon ik begrijpen. Maar ik hoorde er toch ook bij!! Ik ben de oudste !!
Je staat vast helemaal achteraan, zei mijn moeder, maar zelfs als we samen tuurden, was ik niet te vinden.

Het heeft 14 maanden geduurd voordat ik het (levens)licht zag.

Gedoogoom

Mijn vrouw had vandaag een bruiloft. Haar nichtje.

Na 17 jaar hokken wilde die ook wel eens de huwelijkse staat proeven.

Alleen intimi waren uitgenodigd; mijn vrouw is haar ski-maatje. Je hebt de bekende thee-tantes maar zij is dus een ski-tante.

Als het persé moest, dan mocht ik van mijn nichtje desnoods wel mee. Van mijn vrouw moest ik en gekleed als Jan Klaassen; stijf in het pak en met een dubbele knoop in mijn stropdas.

Als een echte gedoog-oom.

Moederdag

Zondag is het Moederdag. Dan rijdt de Giro d' Italia van Amsterdam naar Utrecht.
Utrecht is die dag gesloten voor vrijwel alle verkeer. Fausto Coppi, Wim van Est, Eddy Merckx en Woutje Wagtmans hebben voorrang.

Moeder Annemarie zwaar in de stress. Met de auto zullen haar kinderen de stad Utrecht niet binnenkomen en met de fiets kunnen ze al hun moederdagkado's niet vervoeren.

Het zijn zware tijden

Wemeldinge

Gisterenochtend aan de TV gekluisterd
Kijken naar Wemeldinge; geboorteplaats van mijn vader,
en zijn vader en diens vader en die z'n vader...
Geweldig dorp met een eeuwenoude leefgemeenschap;
de fanfare Oefening Kweekt Kunst
en de buurtvereniging 't Loopweegje
En in de "Rue de Daniël" op nummer 23 het huisje dat mijn opa in mei 1901 kocht om met zijn Janetje een gezinnetje te stichten.
Opa stief in 1914 aan tbc en opoe bleef achter met 6 kinderen tussen de 2 en 13 jaar.
Armoe troef. Aardappelen van de kerk.
Helaas liep de koningin regelmatig hinderlijk door het beeld.

Bob

Australië, augustus 2009.
WorldTransplantGames
Ons nederlandse team hardlopen.
Bas, Bob, André en Martijn
4 sporters met nieuwe longen
2004, 2005, 1995 en 2007
De 4 x 100 meter estafette.
Ik had een brok in mijn keel.

Vandaag weer .......
De crematie van Bob.
RIP

Ome Cor

Vandaag kreeg ik het bericht dat mijn ome Cor is overleden. 90 jaar geworden. De enige broer van mijn moeder.

Ik heb hem nauwelijks gekend want hij emigreerde in de jaren '50 naar Canada. Volgens mijn moeder bevrijdde hij in mei 1945 ons land van de Duitsers.

Hiernaast staat een kinderfoto van mij. Het jasje en petje heeft mijn moeder in de oorlog gemaakt van vers schapenwol, gekregen van een dankbare boer.

Die insigne op mijn petje is het embleem van de geprezen PrinsesIreneBrigade waar mijn ome Cor deel van uitmaakte. Nadat hij Zierikzee had bevrijd, ging het van zijn soldatenpet af en de mijne op.

Hij ruste in vrede

Mozart

Een paar weken geleden kocht ik een key-board. Altijd al gewild en eindelijk voldoende gespaard. Ik had er geen idee van hoe je daar geluid uit moest krijgen maar elke dag een kwartiertje oefenen moet toch voldoende zijn om over enkele maanden een uitverkocht concert te geven in de Leidsche Groenoordhallen.

Inmiddels geef ik ook les. Mijn jongste leerling is ene Thiemo. Hij komt speciaal voor mij helemaal uit Rotterdam. IJverig en muzikaal ventje.
Let op mijn woorden; dat wordt nog een grote.

Kukelekuuu

Vorige week is mijn computer gecrashed. Heel vervelend. Ik moest dus een nieuwe.
Toevallig had de Aldi een aanbieding. Voor dag en dauw stond ik in de rij. Uitverkocht (ze hadden maar 2 computers). Met hoge snelheid naar naar de volgende vestiging geraced. Daar griste ik voor de neus van een collega-bejaarde het allerlaatse exemplaar weg. Ja collega- ouwe, als je mij vóór wil wezen moet je eerder opstaan.

Nu alleen nog even aansluiten.

< 100

Op de foto kan je het duidelijk zien (dubbelklik op de foto). Mijn fototoestel weegt 375 gram en de rest ben ik.
Schoon aan de haak en eindelijk onder de 100.
Annemarie is sinds kort van Sonja Bakker overgegaan op dokter Frank. Blaadjes sla met geraspte kaas en dat soort dingen. Ik eet in haar slipstream mee. Nog 5 kilo.
Maar nu heb ik zin in een stevige boeren-ommelet.

Effe Bellen

Zondag belde Martijn. Hij had 65 kilometer geschaatst. Zijn moeder weet als geen ander, wat dat betekent en vooral hoe dat aanvoelt. Zestig was het maximum dat zij en hij ooit samen gereden hadden. Schaatsgekken.
Hij nu dus 65 km. en dat wilde hij even aan haar kwijt.

Zou ik ook nog wel eens willen; effen m'n moeder bellen. Over Egypte of zo .....

Zoetekauw

Egypte heeft ook geen keuken. Dus ik hoopte op een makkelijke manier een paar kilo kwijt te raken.
Maar dat viel tegen. In "alles" zit olijfolie en suiker.
Op de foto zie je rietssuiker. Met een zakmes haal je de schil van de stengel af. En dan maar kauwen op het binnenste deel; een soort (suiker)zoethout.
Oja; toen ik thuis kwam bleek ik gedaald tot 101,8 kilo. Dat viel dus behoorlijk tegen.
Moet ik toch op een steviger manier proberen om die welvaart er af te krijgen.

Sorry

Er zijn wel internet-café's in Egypte maar die zijn uiteraard in het arabisch. Omzetten naar engels was op zich al lastig en ook dan kreeg je een vreemde startpagina. Uiteindelijk lukte het om de goede google-startpagina te krijgen om vandaar een blog te maken maar toen ik die tekst naar mijn weblog verstuurde, werd die vertaald in het engels.
Ik heb daarom niet meer geblogd en zojuist de engelse tekst van "Groeten van Ramses" weer teruggezet in het nederlands.

Heerlijk

Vannacht in een heerlijk bed gelegen; geen ijzeren veren die door het matras steken, geen éénpersoonsdeken op een krakend tweepersoonsbed, geen disco-geluiden tot diep in de nacht, geen geluidsoverlast van naastliggende hotelkamers.
Geen zand op de vloer dus je houdt schone voeten als je 's nachts naar de WC moet. Een WC die met één druk op de knop doorspoelt; billelint zoveel je nodig hebt en een hele en vastzittende bril.
Een sluitende badkamerdeur; het douchewater direct op temperatuur en geen douche-gordijn, dat zielig aan nog maar twee haakjes hangt.
En geen imam die om 5.00 uur oproept tot het ochtendgebed.

We zijn weer thuis.

Groeten van Ramses

We zijn nog maar net geland als beroeps-bagage-dragers onze koffers afpakken. Bij onze taxi, net 10 meter verderop, zetten ze die weer neer en verwachten ze hun welverdiende fooi.
Taxi's schreeuwen al van verre, dat ze spotgoedkoop zijn maar ga er niet in voordat je het eens bent over de ritprijs. Als je er eenmaal inzit ben je de klos en wordt je uitgekleed.
Een lopende toerist accepteren ze niet dus ze blijven aandringen tot je er gek en agressief van wordt.
Van de meest vreemde mensen krijg je een amicale hand maar daarna moet je veel moeite doen om die terug te krijgen zonder iets van hen tegen woekerprijzen te kopen. Je wordt getild bij het leven en dat doen ze elkaar onderling ook.
De eerste keer dat we een flesje water kopen moeten we daarvoor 10 egyptische ponden betalen; later ontdekken we dat 2 pond al ruim voldoende is.
De poepdozen gebruik je alleen in uiterste nood en ook daar laten ze je zoveel mogelijk voor betalen.
Op straat lopen heel veel politie-agentenmet een kalasnikov in hun hand; volgens onze gids speciaal om ons te beschermen.
Automobilisten maken op een 2-baansweg 4 files naast elkaar. Er wordt woest getoeterd en verkeerslichten ontbreken. Er rijden geen onbeschadigde auto's.
's Nachts hoor je behalve dat eeuwige getoeter, de blaffende zwerfhonden en de oproep tot het gebed.
Egypte; geen land om naar toe te reizen.

Maar wat ze onder het zand hebben zitten .....

Insjaallaah

Vandaag geen verjaardag te vieren.

Alle tijd om er even tussenuit te vliegen.

Oude graven, dode koningen, volle musea, agressieve verkopers.

Ben over 14 dagen weer terug.

Insjallaah (Deo Volente)

Gehakt

Ik kom nog maar sporadisch in Leiden. Maar als ik daar ben, ga ik altijd langs die echte slager op de singel.
Hij heeft verrukkelijke gebraden gehakt en de dames snijden die plakjes ook nog eens erg dun.
Twee maal een half pond deze keer.
Thuis hapt dat heerlijk weg. Alsof een engeltje over je tong piest.
Maar ja, van die dunne plakjes wordt je dik. Deze week lijnde ik van 102,6 naar 102,2 kilo. Dat is de straf.
Gelukkig ga ik binnenkort 2 weken naar Egypte.

Dikdoenerij

Datum Gewicht BMI Riem

5-okt 96,3 28,1 112

31-dec 105,4 30,8 119

Streef 95,0 28,2 113

10-jan 102,6 30,0 117

Ik had nog één broek die ik zonder buikpijn aankon en daar krijg ik nu een vinger tussen.

Moord

Is het geen schatje, die taart. Netjes aangekleed en opgemaakt.
Maar eenmaal in de handen van mijn jarige dochter ging het fout.
Het mes ging er in.
Bliksemsnel kon mijn kleinzoon één van zijn handjes nog net op tijd terug trekken.

Maar Hello Kitty werd genadeloos in stukken gesneden.
(N.B. Zolang zij nog niet is veroordeeld, hebben wij om privacy-redenen een balkje aangebracht).

Afzien

De kerstboom is afgetuigd. De oliebollen op.
Er zijn nog wat restjes kerstkrans, banketstaaf, appeltaart en een handvol truffels op te eten.
De overgebleven bitter- en gehaktballetjes zijn in te vriezen. Maar de quiche, de slagroomvla en de chocolademousse niet en weggooien is zonde.
Daarna is de koelkast vrijwel leeg en dat laten we voorlopig zo.
Dan wordt het afzien.

Het gewicht moet van 106 naar 95, de broek-riem van 119 naar 113 en de BMI moet beslist van 30,8-rood naar 28,2-geel.

Zou het Journaal en Nova ook te volgen zijn zonder stukjes kaas en worst en een wijntje ?

Vuurwerk

Buiten was het veel te eng maar binnen .....
"Kijk opa, weer een lichtje door het raam. Een groene. En boem."
En dat ruim 400 keer; het hield niet op en verveelde nooit.
Gelukkig en gezond 2010.