Hebbes

Hier ligt ze.
Mijn dochter Judith.
Uitgeput.
Maar ze heeft het gehaald
Van spijbelende puber
naar HBO Intergrale Veiligheidskunde.

Mijn neus krult.

Kukelekuu

De kip is dood.

Zij woonde vroeger bij mijn schoonmoeder. Ze zat daar jarenlang te broeden bovenop een schaal. Al haar kleinkinderen mochten bij een bezoekje aan oma Balder graaien in het nest vol lekkers.

In 1995 verhuisde de snoepkip via vererving naar Utrecht. Daar zette zij haar dankbare werk voort. Een andere oma en andere (klein)kinderen.
En topdrukte tijdens St. Maarten.

Onlangs tilden twee grijpgrage kinderhandjes de verleidelijke kip van haar nest. Door het fascinerende aanblijk van alle heerlijkheden vergaten die handjes om de kip vast te houden.

De kip is ruim 40 jaar oud geworden.

Sportschool

Sinds kort zit ik op de sportschool.

Daar kan je fietsen, lopen, roeien zonder dat je last hebt van bomen, bloemen en vogels. Echte house ipv hinderlijk gesjilp.

Om mij heen jonge strakke lijven met soepele spieren. Geen idee wat ze hier komen doen.

Mijn doel is, om van uithoudingsvermogen nivo 0 te komen tot nivo 1.
Dat wordt dus nog een hele klus.

Zonder epo.

Retour

De anti-bloedstollingspuiten zijn allemaal leeggespoten. De pijnstillers opgeborgen.
De bedverhogers vervangen door lagere trommelsteentjes. Het looprek ingeleverd. Ook de rolstoel en het does-bankje (met dank) kunnen terug. De Sta-op-Stoel, de toiletverhogers en de elleboogkrukken blijven nog even in gebruik.
Het werk van de tuinman, de kok en de wasvrouw is overgenomen door de mantelzorger. Dat kan, omdat de patiënt steeds meer zelf haar handjes laat wapperen.

Het normale leven komt er aan.

Niet(je)s

Ze zijn er uit. Een hele hand vol nietjes.
Het gebeurde afgelopen vrijdag. Maar zaterdag bleek er één vergeten te zijn.
Die is er vandaag uitgehaald.

Van nietjes op weg naar weer netjes

Rits

Mooi he, gaaf he. Een prachtige gelijkmatige trits van zo’n 30 nietjes keurig netjes op een rij.

Een beenhammetje om van te smullen. Droog en schoon.

Het moet gewoon zijn tijd hebben maar het gaat met de dag beter.

Alleen dat op je rug slapen is een crime.

Revalideren

Een dubbeldonkerzevengranenboterham met rauwe ham en eentje met kaas. En een glas  lekker gekoelde karnemelk.
En ook meteen graag mijn boek, mijn puzzel en mijn beide telefoons.

Mag allemaal op mijn terras geserveerd worden. 

Hulptroepen

De komende dagen wordt het een groeiend en bloeiend weertje. Vandaar dat er ook iemand is aangenomen voor het snoeien en sproeien.

Ja, dat lijkt inderdaad wel de broer van gisteren.

Extra Personeel

Wegens de verwachte drukte is er voor de komende 8 weken een speciale voedingsbereider en vaatopschoner in dienst genomen.

Hij maakte bij zijn eerste werkdag meteen een goede indruk; het eten was smakelijk en borden en bestek schoon.

Goeie vent.

Verhuis-bericht

Van de Maartens-kliniek in Woerden

naar het Hendrik-huis te Utrecht

Het telefoonnummer is ongewijzigd gebleven

Traplopen

Volgens Annemarie zit ie er goed in.
De pijn is aanmerkelijk minder. De eetlust is goed.
En ik verveel me hier stierlijk. Daarvoor hoef ik niet hier te blijven. Dat kan ik thuis ook.

Morgenochtend nog even leren traplopen en dan wat mij betreft 's middags naar huis.

Naar broeder Henk,

Beter

Toen ik kwam, zat ze fris en monter in haar bed. Had wat tijdschriften gelezen. Was met de hulp van een looprek voor de eerste keer naar de WC geschoven.
De boontjes, puree en tartaar smaakten haar prima. En haar telefoon stond roodgloeiend.
Kortom. het gaat goed.

Bij het weggaan kreeg ik ongevraagd nog een aantal aanwijzingen van huishoudelijke aard en wat algemene instructies.

Vooral daardoor weet ik: het gaat zelfs beter

Beroerde nacht

In de loop van de avond kwam de pijn opzetten. Die pijn werd heftige beenkrampen; op de schaal van 1 tot 10 was het "...beslist een 15...".

Dat bleek niet te stoppen met de "gewone" morfine-pillen. 's Nachts verhuisd naar het IC; daar ""...hebben ze me platgespoten want ik ben zo stoned als een garnaal en ik voel nu die pijn niet meer...""

Vanmorgen terug op zaal in haar eigen kleding en wat extra zuurstof. Wachten op verdere verbetering.

Maar blij kijkt ze nog niet.

Heup

Hij zit erin; de tweede kunstheup. Als je dagelijks genoeg pijn hebt, ben je blij als je eindelijk geopereerd gaat worden.

In goed 1,5 uur was het gepiept en na 2 uur recovery naar de zaal. (Maartenskliniek Woerden, kamer 106)

Een beschuitje met kaas. Heerlijk.

Waarschijnlijk Zaterdag naar huis. Mantelzorg geregeld; (dezelfde liefdevolle verzorger als bij de eerste heup).

Vanavond staat haar telefoon nog uit maar morgen gaat ze er rechtop voor zitten
Hoop ik.

Tingeling

Zojuist aangekomen in Hanoi. Nog even een korte avondwandeling rond het hotel. Ik hoor een belletje en zie een oude vrouw met een zelfverzekerde uitstraling. Een verkoopster van bezems. Ze heeft iets weg van moeder. Ze heeft een stok in haar hand en bovenaan zit een belletje dat ze continu met haar duim laat rinkelen. Dan zie ik dat ze blind is. Ik krijg bewondering voor en meelij met haar. Ik stop een euro in haar handen; dat is meer dan een dollar.
Later op mijn kamer schaam ik me; vooral omdat ik inmiddels weet dat de bank geen munten omruilt.
Ik wou dat ik haar bankrekeningnummer wist of haar email-adres had.

Maar ze heeft geen van beiden en ik zal dus altijd met een katerig gevoel blijven zitten.

Kruisje

Dit is hem dan. De beloning na 200 kilometer Weissensee.
Na zo'n 11 uur kwam hij over de finishlijn, geflankeerd door Diek Fabius, John van den Berg, Werner Vervaert en Jochem Uytdehaage.
Die laatste twee waren al een (flink) tijdje eerder binnengekomen maar zijn teruggeschaatst om Martijn in zijn laatste 25 kilometers naar de streep toe te praten.

Er blinkt een traantje in mijn ogen; van trots maar vooral ook van dankbaarheid.

I.M.