Mes

Zij in de behandelstoel.
Rondom haar de KNO-arts, de bestralings-arts, de chirurg ("voor de weke delen") en de kaak-chirurg. Allemaal nog even kijken en voelen en zich verwonderen.
En dan het hoge woord: opereren.
De internist mag voor de vorm nog even controleren of moe een operatie aan kan; "de vier" weten het zeker.

Met haar verjaardag geen v.d. Valk maar het Leidsche Plein in het LUMC.

Mededeling

Voor wie via mijn blog het wel en wee van mijn moeder volgt:

De artsen zijn er nog niet uit. Kan het met bestralen of moet het toch opereren worden.
Maandag a.s. laat in de middag, volgt daarover een laatste bespreking.

Uitslag

Gisteren:

Trrrrrrrr
Hier met uw dokter.
We hebben vanmiddag een afspraak om de uitslagen te bespreken.
Maar ik heb nog geen uitslagen binnen.
Ik verwacht die pas maandag en dan bel ik u voor een nieuwe afspraak.

6 extra nachtjes spanning dus.

MRI

Moet ik dáárin, vroeg ze. Een eindje verderop stond een soort van ereboog. Een rad van avontuur.
Veel trek had ze er niet in maar het apparaat was nu exclusief voor haar gereserveerd.
Even later lag ze verstijfd in de altijd te nauwe opening. Luisterend naar geluiden die nog het meest leken op het drilboren in beton.
45 minuten later was het voorbij.
Volgende week woensdag de uitslagen.
Spannende dagen (en onrustige nachten).

Eruit

Nee, 't is niet goed. Het moet er uit.
Vrees blijkt waarheid.
Via deze scan wordt geprobeerd om een idee te krijgen van de omvang van de plek.
En van de noodzakelijke behandeling.
Moe wil liever weer bestralen maar de dokter denkt aan snijden.

Donderdag nog één laatste onderzoek en dan valt de beslissing.

wat frisjes

Zullen we een eindje gaan fietsen, vroeg ze. Ik was net bezig met het tekenen van een plattegrond van de gang. Ik had daarnet kleding gekocht en moest straks op visiste. Eventjes vrij.
Nee, ik heb geen tijd.
Toen hoorde ik de stem van mijn huisarts
.... en van mijn longarts.
30 minuten per dag.

Het werd een lekker fris tochtje.

Nachtegaaltje

Daar staat ze. Een éénmalig en minimaal herkennings-knikje naar mij maar verder volledig geconcentreerd op bladmuziek en dirigent.

De longen vol lucht in aanloop naar een sterk aanzwellend slotakkoord of een zachte stervende zwaan.

Die stem; ik herken haar moeiteloos tussen alle andere stemmen; zo warm, zo zuiver, zo van ingehouden schoonheid.

Mijn eigen nachtegaaltje.

Dat ik daar mee mag samen wonen.

Lang zal die ...

Gisteren werd mijn zwager 74. Vast ritueel.
Zodra het een beetje schemert maakt hij een vreugdevuur voor zichzelf.
En stuurt hij iedereen naar buiten.
In die bittere kou mogen we hem dan toezingen.
Zelf sluipt hij na het eerste lied al weer naar binnen. Wat wil je, 74 hé. Door het raam zie je hem bij de warme kachel zitten.

De ongelukkigen buiten trotseren de snijdende wind met een glaasje Glühwijn.
Anderhalf uur en 28 smartlappen lang.
Tot ook zij weer naar binnen mogen.

Groot slem

Moest vandaag mee.
Bridgen.
Raar brabbeltaaltje. Iets met punten en geheime codes.
Door bij de start 2 klaver te roepen schep je grote verwachtingen.
En met 2 harten op 1 sans zeg je dat je schoppen hebt. Samuel Stayman schijnt in 1945 daarvan de uitvinder te zijn geweest.
Serieus op schrift gestelde potjeslatijn. Geen touw aan vast te knopen .

Vol medelij knikken de vogels in het raamkozijn mij bemoedigend toe.

40 x 365 x 3,65 =

Gisteren een longfunctie gedaan.
"Rookt U", vroeg de assistent.
"Nee", antwoorde ik trots maar de assistent keek daar niet van op; welke idioot rookt er tegenwoordig nog.
"Vroeger wel gerookt", zeurde hij door. "Ja", antwoorde ik timide.
"Hoe lang en hoe vaak".
Ik moest met de billen bloot. "40 jaar 1 pakje per dag" (á raison van € 3,65 p.p. dacht ik erbij).
COPD niveau 2 was de uitslag.
Thuis rekende ik uit hoeveel ik voor die COPD heb betaald. Had ik beter in Fortis kunnen beleggen.

"Als je niveau 2 weet vast te houden, kan je nog jaren met Thiemo wandelen en fietsen" zei mijn zoon, ervaringsdeskundige bij uitstek.

Beleggen in stenen

Elke week kochten we maar een paar steentjes. Ze waren nogal duur voor één kind.
Maar met het tweede kind werd het halve prijs. En door de derde zelfs bijna goedkoop.

Vanaf zolder eerst voorspoelen in een heet bad en dan de vaatmachine in.
Nu liggen ze geduldig te drogen, wachtend op kleine handjes.

Een kapitaal aan steentjes, mannetjes en bootjes.
Dat heet: beleggen op langer termijn.

Verjaren

Gisteren naar Middelburg.
Natuurlijk via Ouwerkerk; de ijsbaan lag al onder water; klaar om een echte IJsbaan te worden.

Mijn schoonzus; ook een Aller-Heiligen-kindje.
Werd 58. Nog een jonge meid dus.
Kusje, kadootje.
Heerlijke Chili con Carne gegeten.
Na 326,8 km weer thuis.

Merkeldag

Vandaag is het Allerheiligen.
Dus is mijn broertje jarig.
Altijd op Merkeldag.
Vandaag 60 geworden.

Vroeger de knapste thuis en vooral
altijd moeders mooiste geweest.
Is ie nog steeds.
Maar op de foto wil hij niet meer
tenminste....
niet herkenbaar.

Even stilte

Oewaa oewha kejjeikaji
awa omo asawikiri
maja osadadi dadegooij

We hebben een logeetje,
z'n bekkie staat niet stil.
Eén continue spraakwaterval.

Maar zijn moeder heeft er een stop bijgeleverd.

Kliniek

Ik heb een nichtje. Intelligent meisje.
Afgestudeerd in Wageningen.
Onderzoekt nu ons dagelijks voedsel. Voor haar is dat vele jaren brood op de plank. Met een dikke plak ham.

Was aan de beurt om een feestje te organiseren.
Dat wordt morgen een kook-clinic. Leuk idee.
Bij haar moeder thuis.

Zei ik toch, intelligent meisje.

Crisis

Ik heb geen aandelen waarvan de waarde dagelijks daalt totdat de prijs van oud papier is bereikt.
Ik heb geen spaarboekje bij Icesave; ik wist, dat die bank iets meer rente gaf maar voor die paar lullige euroos extra ga ik mijn spaarpotje niet stuk slaan.

Vanmorgen heb ik gewoon mijn zakgeld opgehaald. Bij de Rabo. Cash.
En mijzelf voor het eerst eens goed laten verwennen.
Lekker joh.

Hiep, hiep, hiep, ....

Tweede Kamer; Commissie VWS; discussie over Orgaan-donatie. ActieveDonorRegistratie; ja of nee.

Werkgroep Jan Terlouw, patiënten-organisaties, SportenvoorOrganen en ervaringsdeskundige Kim Moelands willen ADR.

CDA en CU niet.

Dan blijkt, dat minister Klink ook nu weer op de PvdA kan rekenen.

De regering onbeschadigd; de wachtenden op een donor-orgaan alle hoop ontnomen.

De zorgelijke blik van mijn kleinzoon.

Kan hij deze discussie niet aanzien

of wil hij gewoon een gebaksvorkje.

Lekker eten

Het zweet brak mij uit; deze keer is het hier.

Acht, ietwat gezette, dames komen in mijn keuken koken. En dat daarna opeten.

Schorseneertje hier, pastinaakje daar, snufje kreeftennagel.

In paniek mijn moeder gebeld. Heel mijn leven al mijn Reddende Engel.

Ik mag bij haar eten. Pannenkoeken met stroop.

Ik zie de jalourse blikken van de eetclub al voor me.

Thuisreis

We reden in kolonne op de A29; mijn caravan gezapig tussen een lange sliert vrachtwagens.
Plotseling werpen de achterbanden van de vrachtwagen vóór mij een soort achterbumper omhoog, dat vlak voor mijn auto neervalt.
Er is geen uitwijken meer aan; ik rij er overheen en hoor onheilspellend gekraak.
In mijn twee zijspiegels zie ik, dat ik geen lekke band heb en geen spoor van diesel of olie achterlaat.
De auto dendert door; de voorruit is heel en ik hoor de zwoele, flemende stem van Harmke Pijpers.

Thuis zie ik de schade.

Groeten uit Veere

Samen,

altijd samen,.

Dag in, dag uit.

's Nachts delen ze hun slaapplaats

en

overdag de vreugde van het leven.

.

Onafscheidelijke

Hondentrouw.

PlankGas

Toen we jong waren, hadden we geen last van de nachtvoorst in onze tent.
Ouder en wijzer, warmden we ons eerst aan een kampvuurtje en een neutje om de nachtelijke ijskou te doorstaan.

De bijl hebben we nog en daarmee wordt nog steeds houtjes gehakt.
Maar sinds gisteren hebben we een tweede gasfles.
Voor ons gaskacheltje.

Is dit verkilling of vergrijzing.

Schoonzus

Mijn WC spoelt weer door,
de steun onder mijn bed is gelijmd,
de watertankdop kan weer open en dicht,
de gaskachel brandt zoals het hoort
en het kookstel kan omgeschakeld worden.

Een handige kereltje,
die vent van mijn schoonzus.

Brand !!

Weken, maanden van te voren verheug ik mij er op. Mijn eigen kampvuurtje voor mijn eigen caravan.
Ik verzamel vooraf hout, hak ze in hapklare brokken en dan dagenlang laten drogen.
Nog thuis, droom ik ervan om ze op mijn vuurtje te leggen.

Maar vooral op campings heb je van die super-behulpvaardige types.
Je vraagt ze niks maar ze komen toch helpen. Hebben zelf geen houtje om op te bijten maar nemen gewoon hun stoel mee, zetten die naast jouw houtstapel en beginnen jouw hele voorraad er door heen te jagen.

Pyromanen.

Zilverreiger

Bij hoog water zitten ze met z'n zessen hoog in een boom aan de overkant van de kreek.

De kleine zilverreigers.

Bij laag water gaan ze ieder voor zich fourangeren op het droogvallende wad op zoek naar een pier, een krab of een baby-schol.

De Zilverreiger, de Kluut, de Grutto, de Wulp en de Lepelaar; forse vogels met opmerkelijke snavels. In de vrije natuur langs de dijk bij Ouwerkerk.

Voor deze Zilverreiger heb ik anderhalf uur plat op mijn buik in het natte gras van de dijk moeten liggen.

Mooi is ie he.

Kamperen

Zondagavond.
""Met Martijn.
Hi, hoe laat moeten we er morgen zijn om op Thiemo te passen?
Dat hoeft niet want we wisten dat jullie twee weekjes lekker met vakantie zijn dus geniet ervan en wij hebben iets anders geregeld.
Okee.""

Maandagavond.
""Met Martijn. Ik moet donderdag dringend voor een besprekening naar mijn werk. Kunnen jullie op Thiemo passen? Als dat gemakkelijker is, kan je hem ook ophalen in Oud-Beijerland.
Okee.""

Donderdag komt Thiemo bij ons kamperen en in het gras rond de caravan spelen.
Of de weergoden daar wel even rekening mee willen houden ja!!

Caravan

Ouwerkerk, Nieuwerkerk, Dreischor, Oosterland, Schuddebeurs, Bruinisse.
Heerlijk nog een paar dagen er op uit in mijn caravan.
Het zilte water, het weidse land.
Kijken naar de zilverreigers.

Mijn vrouw is meer van via China door Laos naar Cambodja en eindigen in Thailand ......
Of desnoods vanuit Spanje via Italië naar Griekenland ....
En als het moet is een rondreisje Mexico, Peru, Bolivia ook nog wel goed.

Toch gaat ze met mij mee.

Lief he.

Vol pension

"Wat een scheetje he", zegt oma vertederd.
Thiemo logeert hier een nachtje. Vol pension.
Minstens vier keer per dag heeft ie een groene luier en als je eventjes te laat bent, tot aan zijn nekharen.
Een minimale kik van hem is een dwingende order om hem onmiddelijk te voeren.
Elke moeizaam opgebouwde toren slaat hij met één karate-slag onmiddelijke tegen de vlakte.
Het liefst eet hij verse bloemen uit de pot.
Midden in de nacht wil ie een slokje water om zijn mond te spoelen.
's Morgens om 7.00 uur vindt hij dat de dag begonnen is.
"Je hebt er geen kind aan".

Veilig gevoel

Gehaald!!!.
Mijn dochter heeft het gehaald.
Bloed, zweet en tranen.
Een echte 6 voor economie.
Het begon met dat ene bijlesje van Thiemo op 3 juli.
Gisteren heeft zij dat verzilverd met het halen van haar toelatingsbewijs.
Maandag begint haar HBO-opleiding.

Over 4 jaar kan ze banken bewaken,
of winkelketens
of ons hele economisch stelsel.

Een heerlijk vooruitzicht
en een veilig gevoel.

Drees

Het is bijgeschreven; mijn eerste AOW.
De ouderdoms-voorziening van Vadertje Willem Drees.
Geboren in 1886.
Hij maakte die noodwet in 1947.
Vier jaar later werd hij 65 en kreeg hij, naast zijn salaris van minister-president, ook zelf zijn AOW.
In 1988 overleed hij, bijna 102 jaar oud.
Hij had toen 37 jaar lang van zijn AOW genoten.

Ga ik ook doen.

na 35 keer

Nog 1.

Oudemannendagen.
Sinds kort heeft broer Kees er 2.
Hij heeft die dagen hard nodig om zich te ontspannen en er eens op uit te trekken.
Hier zit hij voor zijn nieuwe caravan.
Schoonzus Rhonda is met Beer op stap; "rondje dijk".
Kees zoekt op internet naar een mooie fietsroute over Schouwen-Duiveland.
Heerlijk, die Ouwemannendagen. Kan je eens doen waar je zin in hebt.
Vandaag heeft hij er eentje gebruikt om met zijn oude moedertje een auto-ritje te maken.
Retourtje LUMC.
Morgen de laatste.

Nog 2.

Margrietstraat - Einthovenweg.
LUMC
Afstand: 3,4 km. heen en 3,2 km. terug.
Reistijd: 2 keer 8 minuten.
Ritje van niks.
Heen langs de koffietent in het Leidsche Hout. Terug langs de speeltuin van mijn kinderjaren
Naast mij m'n moeder. Zegt niet veel; heeft genoeg aan zichzelf.

Na 33 keer mag je "bestralen" ook gewoon "wegbranden" noemen.
Nog 2 keer.

Nog 3.

Straffe wind, wild water, opkomend tij.

Oosterschelde, bij Westerschouwen.

Veere - Bruinisse v.v.

Schoonzus Vera bakt een eitje in de kajuit.

Neef Ko weet de weg en staat dus aan het roer.

Broer Rien zorgt voor de snelheid. "Kijk eens wat ik kan met één handje".

Van mij hoeft het niet, die extreme sporten. Die K2-klimmers, die grot-duikers, die zeil-vliegers.

Rien had een behouden vaart.

Vandaag weer met zijn moeder op stap.

Retourtje LUMC.

Nog 3 keer.

Nog 4.

Gisteren bij mijn ouwetje geweest. Je durft nauwelijks naar haar neus te kijken uit angst dat je haar daarmee pijn doet.
Ze wou nog een extra tubetje zalf en wat zacht fruit.
Heel Leiden doorgereden; ook daar is de stad grondig opengebroken. De weekend-apotheek aan de buitenrand van Leiden had die zalf nog nooit gezien.
In de binnenstad was AppieHappie gewoon open. Flink ingeslagen. Geld speelt geen rol. Thuis het zachte fruit breed uitgestald; De frambozen waren te zuur met die kloven in haar mond, de kiwi's nog te hard, de aarbeien nog te koud. Straks zou ze de bananen uitproberen.
Vandaag is ze weer naar de bestraling geweest.
Krasse Knar
Nog 4 keer.

Zie de maan schijnt niet.

Een mooie volle maan aan een heldere hemel. Altijd een vertederend plaatje.

Maar de maan van gisterenavond vind ik toch imponerender.'t Begon om 21.30 en duurde zo'n 3 uur.

De altijd schijnende zon verlichtte de aarde aan de andere kant van de wereld. Wij zitten dan in de schaduwzijde van dat licht en dat noemen wij nacht.

Het bijzondere van gisteren was, dat die schaduw ook nog eens precies op de maan viel. Dus geen weerkaatsing van licht. Dat heet maansverduistering.

Een prachtige voorstelling, met drie bollen in de hoofdrol.Vrije toegang.

De volgende demonstratie is op 31 december 2009.

Jammer, dat je gisteren niet even hebt gekeken.

Nog 5.

Elke vrijdag krijg ik een mailtje van Rhonda/Kees.
Deze keer: Ma. 11.20, Di. 11.30, Wo. 11.10, Do. 11.35 en Vr. 11.25.
De laatste week.
De maandag is van Rien, de dinsdag van mij, de woensdag is ook van Rien maar hij hoopt te gaan zeilen met Ko uit Veere dus ik val in zoals hij dat deed tijdens mijn Bruinehaar. De donderdag en de vrijdag zijn van Kees.
Zo hebben we het eerlijk onder elkaar verdeeld; 35 gedeeld door 3 en in het weekend vrij.
Moeder deelt niet mee. Zij neemt ze allemaal; alle 35.
Kapotte neus, brandend aangezicht, pijnlijke binnenmond, schurende tong, scheurtjes in de bovenlip, prikogen en honds- en hondsmoe.
Nog 5 keer.

de Zierikzeesche Nieuwsbode

Geklemd tussen:

"... Göring, die in Hamburg de bomschade bespreekt ..." (boven)

" ... het vernielde beeld van den Heiligen Januarius in Napels ... " (onder)

" ... de bonnen die vanaf 7 augustus 14 dagen geldig zijn ... "

" ... en de nieuwe postzegels ... " (beiden links)

... het opbeurende bericht van de Burgelijke Stand van Zierikzee.

d.d. 4 augustus 1943.

Bruinehaar

Vriezeveen, Westerhaar, de Pollen, Geesteren, Daarlerveen, Almelo, Wierden, Enter, Nijverdal, Hellendoorn, Daarle, Vroomshoop, Kloosterdijk, Bergentheim, Balderhaar, Itterbeek, Noordhorn, Harderberg, Assen,

en tot slot dagelijks een ijsje in Langeveen.

Aan alles komt een eind.

Vakantie

In het begin viel het met bakken.

Urenlang.

Dag en nacht en dag.

En 's nachts donderen; alsof de bliksem door de disselbak sloeg.

Het ging over in bloedhitte.

36 graden in de schaduw.

Plaknachten.

Je was de Lidl/Spar/C1000/Aldi dankbaar dat je even in hun winkel mocht zijn. Zij verkopen aangename temperatuur. Voor geen prijs.

Het was afzien.

Maar ik had mijn Melkweg en Jupiter

En zij haar Moedermaal.

Nimo

Tring, Tring, "Ik heb hem".

Pak van ons hart.

We hadden eindeloos gezocht, briefjes verspreid,

bij de buren aangebeld, eten klaargezet,

's nachts de deur open laten staan

en met een verrekijker gekeken wie er thuis waren.

De poes van Judith was weg.

Op en uit het bovenlicht gesprongen.

Op het achterbalcon. Zevenhoog.

Vanaf dat balkonnetje kan hij rechts of links.

En via een richel op het balcon van de buren komen. Of bij de buren daarnaast. Verder kan hij niet. Hij zit dus gevangen. Alleen niet in zijn eigen huis.

Dus wij zoeken, roepen en lokken: Signalement: grijsgestreept. Heel gaaf, geen belletje, halsbandje of vlekje. Wel heel erg lief, dat zie je zo. Dus makkelijk terug te vinden.
Ik heb er wel 6 gezien.

Volgens A. zit de echte Nimo weer thuis hartstochtelijk te wachten op haar baasje.

Wij gaan de caravan aanpikken.

Stervende Zwaan

Om 17.30 gegeten en ons omgekleed. Om 18.00 kwamen Christel en Remco. Even later ook Annelies. Allemaal een kopje soep mee-eten. Annelies zou op ziekenbezoek gaan bij Martijn. Thiemo was er al de hele dag; oppassen op zijn Opa en Oma. Chistel en Remco zouden de oppas overnemen.
Op weg naar de Arena blijkt achteraf dat je niet die ene rechtdoor maar die andere rechtdoor moet hebben. Richting Centrum. Na 24 kilometer omrijden kwamen we weer goed uit. Daar parkeren want "heel Amsterdam staat vol", had de afdeling parkeer-voorlichting gezegd.

Verder met de metro. Die was vlakbij dus nauwelijks last gehad van de regen. Verderop werd er aan de metrolijn gewerk dus overstappen op de bus. Het regende iets harder. De bus wachtte met wegrijden "nog even" op de volgende metro's. De tijd verstreek en de stress nam toe. We komen geheid te laat.

Op het Waterloo-plein uitgestapt. De weg gevraagd. Singing in the rain. Het bleek nog een klere-eind. A. probeerde een wereld-record te vestigen; ze liep als een kievit; geen centje pijn. Bruggetje op en bruggetje af. Stress geneest heupen en been-spieren. Of kwam het door de regen.
Na een afmattende wandeling langs vele lege parkeerplaatsen, liepen we Carré in. Verkeerde ingang. Een trap naar boven gevonden. Verkeerde trap. Na 68 traptreden was er nog net tijd voor de jas maar niet meer voor een plas.

Als twee stervende zwanen lieten we ons op onze stoel vallen.
Toen ging het licht uit.

Snoeien

De tuin moet nodig gesnoeid...

Oh.

...maar ik kan niet zoveel bukken...

Oh.

...en op mijn knieen zitten.

Oh.

Kunnen we dat niet samen even doen ?

Even ? Samen ? Bukken en knielen zijn ook mijn hobbies niet meer.

Pauze.

Oké, maar dan snoei ik heel sterk terug en halveer ik de planten en heesters zodat we er een half jaar vanaf zijn en de grond van de tuin weer kunnen zien.

Oké, ga je gang.

Ik snoei, zij zit en kijkt en kijkt en kijkt. Na een uurtje houdt ze het niet meer. "...dit gaat veel te ver"
Ik was bijna klaar met het eerste deel van de schutting. Een kuub hedera.

Maar nu dus met de tuin.

Brandweerman

We hadden visite.

Mark, Meg, Scott.

Vrijdag in- en Dinsdag weer weg-gevlogen.

Erg gezellig.

Doodvermoeiend.

Zij persé nederlands; hij alleen engels; en wij maar wisselen.

Toch een heel leuk joch geworden die Scott;

durfde al na 20 minuten met mij te gaan wandelen in de tuin van de fam. van der Valk te Breukelen. Ver uit het zicht van zijn ouders.

Op de foto is hij brandweerman in de brandweerauto van Remco;

Veilig op schoot bij moeder; maar wie heeft nou dat ijsje vast ?

Eentje maar

Nog steeds denk ik er aan. Elke dag.
’s Morgens vroeg met een kopje koffie en mijn krantje,
onder de afzuigkap in de keuken.
De gedachte alleen al.
Zalig.

Na bijna een jaar van onthouding.
Eentje maar.
Om het nog één keer te proeven.

De dag dat ik stopte
Het staat in mijn geheugen gegrift
Met onuitwisbare diepe groeven.
6 juli 2007.
Geen dag gaf meer opluchting.

Economie

Hier zit de hoge BTW-knop en daar de lage. Die gele knop is voor de totalen en met die groene zie je wat mijn omzet is van mijn afzet.

Met die rooie knop kan ik de kosten splitsen in vaste en variabele en laten berekenen in hoeverre die door de inkomsten worden gedekt.

Ik probeer het uit te leggen aan mijn tante.

Ze luistert heel lief maar ja, economie hé.

Standbeeld

Je gaat op je rug op een houten plank liggen. Neusje in de wind.
Dan wordt er een soort gestold gordijnstof in heet water gelegd tot het zo week wordt als een vaatdoek. Dat wordt op je gezicht gelegd en stevig aangedrukt zodat het precies de vorm krijgt van je aangezicht.
Alleen je neus steek door het gaas naar buiten. Dat is handig voor het bestralen maar ook, om door je neus adem te halen want verder sluit het "gordijn" je gezicht en dus ook je mond volledig af.
Het plastic is ondoorzichtig maar dat geeft niet omdat je je ogen toch moet dicht houden.

Het is een prachtig model geworden en handig voor het geval we ooit een standbeeld van moeder willen oprichten.
Alleen voor die neus moeten we zelf een vorm(pje) bedenken.

Vrijdag de 13-de

Als een eikenbalk lag ze op de behandel-tafel. De kaken stevig op elkaar geklemd, de ogen potdicht. En doof als een kwartel.
De dokter streek met een scan langs haar hals. Op zoek naar klieren. Er zitten daar genoeg, zei ze docerend tegen mij.
Ik zag een onduidelijk donkergrijs rondje. Nee, dat is een ader; ze zette de monitor op kleur en het werd rood. Die andere zijn het. Je ziet dat ze schoon zijn. Ik zag het van geen kant maar beaamde het graag.

U bent schoon, zei ze tegen moe. Ineens deden de oren van moe het weer uitstekend. U kunt de gel met deze doek afvegen.
Die doek ging mee naar huis; over haar oren waar het allemaal mee begonnen was.
't Was vandaag haar geluksdag.

Alleen die neus nog.

Oren

Ze wilde een beter hoorapparaat. Dus naar de KNO-arts. Om de oren te testen.

Als ze mijn neus maar niet ziet, zei ze bezorgd.

De dokter zag die wel; dat moeten we onderzoeken en ze nam er een hapje uit.

Goeie dokter.

Op de kweek.

Het bleek kwaadaardig.

Vanmiddag in het LUMC geweest. Daar zagen ze hetzelfde.

Vrijdag nog 2 onderzoeken. Maandag het behandelplan. Waarschijnlijk drie-en-dertig bestralingen.

Moe gaat ervoor; ze wil ergens tussen de 95 en 102 worden.

En dan moet je wel.

't Heertje

Judith. Of ik wil helpen met economie.
Tuurlijk. Op de HBS had ik 17 moeilijke vakken maar geen economie. Dus echt moeilijk kan het niet zijn.
Pocketboekje, 346 bldz. Prof. Heertje. Vond ik altijd al een kletsmeijer maar dit overtreft alles; geen touw aan vast te knopen. Ook niet na vele uren geconcentreerd blokken.
Dan komt ze opgetogen binnen; we hebben een ander boek voor economie. Heertje komt te vervallen. Typisch Heertje; heeft hij mij nog net even te grazen kunnen nemen.
Nieuw boek. Totaal andere benadering en onderwerpen; opnieuw
studeren dus. Oligopolie, break-even, vraaglijn, etc.
Toen mijn schoonvader zijn zeilmakerij begon, had ie daar nog nooit van gehoord. 't Is een pracht zaak geworden. Misschien wel daardoor.
Evenwichtsprijs: Qv=-8P+40.000=Qa=12P-20.000
Tsja, mijn dochter wil de beveiliging in en dan moet je dat natuurlijk weten.

Waterpokken

In zijn nek zie je er drie. Direct boven zijn oor zit er ook één en wat hoger, nog. Die bij zijn neus onder zijn oog lijkt een beetje bekrabbeld.

Hij gaf niet de indruk er erg onder de indruk van te zijn. Absoluut niet hangerig en krabberig. Gewoon in topvorm. Goed eten en drinken en veel kruipen in zijn met stoelen afgegrensde arena. Niet in slaap te krijgen.

Maar ja, als Oma met de wandelwagen flink gaat stappen, dan hou je het niet.

Ja toch, niet dan ?

Kuub

Mjn dochter belde; ziek en misselijk en de wasbak was verstopt. Dan wordt direct groot materieel in de auto geladen en gaat het zwaailicht op het dak. Dochter in nood. Na een half uur ruimen is de zwanenhals bereikbaar. Die zit vol met wat gisteren nog zo lekker smaakte. Voor een vader is niks teveel.

De dag daarvoor belde mijn zoon. Hij had nog een kuub staan. Zand. Voor een tegelpaadje in zijn tuin. Dat zijn 16 kruiwagens. Eenvoudig handwerk. Alleen het ruggetje moet gekromd.

Zouden ze het expres doen uit angst dat ik anders verpieter.

De schatten.

Pensioen

Vanmorgen kreeg ik eindelijk bericht van "mijn" PGGM.
Waar ik bang voor was, bleek een harde werkelijkheid. Het pensioen, dat mij maandelijks wordt uitgekeerd, lijkt van geen kant op waar ik volgens mij recht op heb.
Nog geen half koekje van eigen deeg. En zelfs dat niet waardevast.
Als wij jouw geld op de aandelenmarkt verspillen, zo schrijft de directie, dan ben jij de klos en krijgen wij een gouden handdruk waar zelfs Kabouter Bos (pvda) rood van zal aanlopen.

Met tranen in mijn ogen heb ik naar deze foto gekeken; dierbare herinnering aan de tijd, dat ik 3 extra gasten de gouden groente kon voorschotelen.
Het zullen voortaan doperwten worden. En als het moet, gaan we allemaal op een houtje bijten; net als die kleine. 't Gaat uiteindelijk om de gezelligheid; het familie-gevoel.
Desnoods met een knorrende maag.