Daar staat ze. Een éénmalig en minimaal herkennings-knikje naar mij maar verder volledig geconcentreerd op bladmuziek en dirigent. De longen vol lucht in aanloop naar een sterk aanzwellend slotakkoord of een zachte stervende zwaan.
Die stem; ik herken haar moeiteloos tussen alle andere stemmen; zo warm, zo zuiver, zo van ingehouden schoonheid.
Mijn eigen nachtegaaltje.
Dat ik daar mee mag samen wonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten