Terugblik

Ook in 2009 bracht het jaar mij gezondheid, welvaart en geluk; zo wil ik er nog wel 34.

Twee hoogtepunten waar ik intens dankbaar voor ben.

Het overlijden van mijn moeder van wie ik zo heel veel jaren heb mogen genieten,

en de deelname van mijn zoon aan de Transplant Games in Australië omdat ik ook wel eens heel erg bang geweest ben dat ik zoiets nooit zou meemaken.

Bijna Leeg

We hadden nog wat eieren. En ergens moesten we ook nog wat meel hebben liggen.
Een eenvoudige Kerst met één schamele doch voedzame maaltijd in het verschiet. Niks feestelijks.
Als oudjes kom je natuurlijk met deze witte massa de deur niet uit. Breekbare botten.
Door onze kinderen laten ophalen en om beurten bij hen eten, leek de enige oplossing.

Gelukkig heeft het vandaag flink gedooid.

SportenVoorOrganen.nl

Gisteren op mijn kleinzoon gepast.
Zijn pa en moe gingen naar het sportgala voor de uitreiking van de Rotterdamse sportersprijs. Met eten vooraf.
Wij hadden lekkere pannekoeken met stroop en perenmoes als toetje.
Zij moesten het doen met kreeft en bief.

's Avonds ging mijn kleinzoon moe en voldaan naar bed. Op het gala zag vader Martijn de sportprijs naar een blinde sprinter gaan.

Maar je kan beter tevergeefs hopen op een sportprijs dan op een donor-orgaan. Daar zijn er nog steeds te weinig van.

Meeste Stemmen

Martijn is genomineerd.
Voor de "Rotterdam Sportstad Award".
Wie de meeste stemmen heeft, die wint.
Ga naar: http://www.rotterdamsportstadawards.nl/
En stem op Martijn, (6-de kolom, 3-de rij)
Het zet orgaandonatie weer even in de schijnwerpers.

En het staat zo mooi op zijn schouw.

Muur 1989

December 1989. Met de kerst waren we in de DDR. De muur lag om. Horden Wessies kwamen hun handel verkennen, huizen en bedrijven opkopen en uiteindelijk heel de DDR.

Zelfs de ijscoman op het dorpsplein was een westduitser. En een week later ook de rijdende patatkraam.
De Ossies hadden er nog geen idee van wat kapitalisme is.
Maar ze hadden nu hun vrijheid.

Toen de muur er nog was moest je uitkijken wat je zei want iedereen luisterde. Nu de muur weg is kan je zeggen wat je wilt maar niemand luistert meer.

De Muur 1988

Augustus 1988. Van de Wende was nog geen sprake.

We stonden vlak voor de Branderburger Toren. Dichterbij de muur mocht niet.

Met onze fiets in de hand staarden we naar het westen. Naast ons een groepje oost-duitsers.

Over 3 dagen zouden wij door Checkpoint-Charlie naar West Berlijn gaan.

Voor de Ossies naast ons was dat ondenkbaar.

Verjonging

Vorige maand de Scenic ingeruild voor een Scenic.
Vandaag de Clio voor een Clio.
Was 1997 en is nu 2004
Was 196.586 km en is nu 67.234
Een aanzienlijke verjonging dus.

Eigenlijk ben onderhand zelf ook wel aan een op-pimp-beurt toe.

Public Relations

In het weekend in Eisenach geweest; het Bach-huis, het Luther-huis, de Wartburg.
Een oude communistische mop meegenomen; het geeft weer, wat (ook nu en hier) de essentie van PR is.

Chroetsjow en Kennedy lopen de 100 meter tegen elkaar. Chroetsjow behaalt een zeer verdienstelijke tweede plaats terwijl Kennedy met een schamele voor-laatste plaats genoegen moest nemen.

Zeg het met

Ik het kader van "latenwesamenevenietsgezelligsdoen" zijn we vandaag naar Amersfoort gereden.
In Amersfoort is alles óf éénrichting óf doodlopend. Wij en TomTom werden er gek van.
Na veel rondjes uiteindelijk onverwachts toch aangekomen bij de Flint. Een parkeerplekje redelijk in de buurt.
In de Flint was er een wedstrijdje bloemstukken maken. Zeer kunstzinnige bloemen-decoraties gezien.
De toegang was gratis, de parkeerboete € 60,=

De steen.

Hij is (terug)geplaatst. De steen.

Nu met twee namen.

Na bijna 29 jaar opnieuw samen.

Nu niet meer voor het leven,

maar ditmaal tot in eeuwigheid.

381.674

Daar staat die zoals die daar ruim 9 jaar heeft gestaan. Op Google Earth staat hij nog steeds te pronken.

Hij is aan zijn eind. Niet vanwege zijn leeftijd maar door zijn onvoorstelbare hoeveelheid werk. Elk jaar ruimschoots de wereld rond.

Vooral de laatste 6 maanden is hij mij voortreffelijk van dienst geweest.
Na krek 381.674 kilometers heb ik hem moeten achterlaten.

Omdat het een diesel is, krijgt hij nog een tweede leven in Afrika, zei de opkoper troostend.
Wat zal ik de afgelopen jaren zo'n beetje aan diesel hebben uitgegeven ?

Moederdag

Normaal zou het vandaag Moederdag zijn. De hele vakantie in geuren en kleuren in haar bereidwillige bijna dove oren.

Foto's van de eindeloze grintwoestijn, de Ghan, de Uluru, de platymus, de gouden stranden.

En natuurlijk de medailles van Martijn. Ze zou er intens gelukkig mee zijn.

Maar dat is voorbij. Vandaag is het vuile kleren, binnengekomen rekeningen, de nodige boodschappen bij AH en misschien nog de kapper.

Misschien dat een papieren verslag van de vakantie nog naar haar kan. Versturen per vliegertouw hoog naar de hemel.

Op mijn leeftijd weet je dat mail via deze lijn tegenwoordig niet meer aankomt. Maar zodra ik op de ijsbaan van Ouwerkerk sta, ga ik het stiekum toch proberen.

Heel misschien .....

Annemarie 10

Hallo allemaal,

Vanmorgen om 7 .00 uur heeft Judith ons opgehaald. Het was een vermoeiende reis, maar we voelen ons erg dankbaar, dat we dit allemaal hebben meegemaakt. Het was een fantastische rondreis, het was nog grootser om mee te maken dat onze Martijn met zoveel anderen zo enthousiast sportieve prestaties leveren!!!!
De reis was voor ons dus ook dubbel en dwars goud waard.

Het was ook heel leuk om deze weblog bij te houden; natuurlijk had dat veel uitgebreider gekund, maar ik hoop ook in levende lijve nog veel te mogen vertellen over ons avontuur in Australie. De reacties die we onderweg hebben gekregen op de blog waren ook leuk om te lezen, aan de andere kant van de wereld heb je dan toch ook nog een beetje contact met elkaar.
Van Martijn kreeg ik net een SMS dat ze nu een kangoeroe in het wild heben gezien, een koala geaaid hebben en met hun camper kamperen aan een oever met uitzicht op de pelikanen. Is dat relaxen ??

Nou mensen, ik ben nu voorlopig uitgeblogd en hoop mijn verhalen weer bij jullie persoonlijk te kunnen vertelen.

Liefs en groetjes ook van Henk.

Annemarie 9

"The day after" was ook snel om, we zijn gaan supporten bij het fietsen. Dat was heel ver weg , 1 uur met de bus, midden in het gebied van de suikerrietlantages. Heel apart! Hartstikke leuk om zoveel mensen toe te juichen. We hebben ook gezellige mensen ontmoet. Martijn was er niet, moest een beetje bijkomen. Smiddags kwamen Martijn, Annelies en Thiemo bij ons op de hotelkamer bijkletsen, folders bekijken enz. Thiemo heeft lekker in ons bed geslapen, het was echt gezellig.
De volgende dag hebben we met z'n 5 en gefietst, langs het prachtige strand naar een dierentuintje. Daar hebben we helemaal onverwacht de PLATIMUS gespot!!!!!.
Vrijdag hebben we de hele dag als echte supporters mensen toegejuicht bij hoogspringen, hardlopen etc.
Indrukwekkend om mee te maken:een heel atletiekstadion vo; met mensen die dankzij een nieuw orgaan weer kunnen sporten.
Bas, Bob,Andre en Martijn liepen 4 x 100 m. estafette. (4 long-getransplanteerden!) Ze liepen geweldig, maar anderen nog harder.
Vandaag nog 1 onderdeel waar Martijn aan meedoet, 4 x 400 m.
Daarna de afsluiting.
Ook wij zijn aan afsluiten toe. We vertrekken maandagochten heel vroeg. Dus morgen inpakken, kijken wat wij van Martijn mee kunnen nemen.
julie horen dan weer van mij vanuit Utrecht.

Heel veel lieve groeten van Henk en van mij.

Annemarie 8

GOUD !!!!!!!!!!!

De eerste wedstrijd met de skiff werd het een zilveren medaille voor Martijn en goud voor Bas.
De tweede wedstrijd, samen in de boot, hebben ze GOUD behaald. Fantastisch he!!! Het Australische team kwam net iets tekort en werd tweede.
Nu moet Martijn een beetje bijkomen. Vrijdag doet hij nog mee met de 4 x100 meter estafette.

Later meer.
Groetjes en neem er een borreltje op.
Annemarie en Henk

Annemarie 7

Sydney was een geweldige stad. We zijn met een ferry naar de ingang van de dierentuin gevaren en hadden toen een fantastisch uitzicht op de skyline waarbij de Brug en het Opera House prachtig te zien waren.
De dierentuin was ook erg leuk, alleen de platimus liet zich niet zien. Gelukkig staat hij op de achterkant van een muntstuk, dat geven we dan aan Jacques B. ipv een foto.
Het concert in de avond in het Opera House was niet alleen omdat je in dat prachtige gebouw verbleef zeer indrukwekkend mooi. Een hele grote zaal vol en een steengoed orkest!
Na afloop nog wat nagekletst op ons balkon en plannen gemaakt voor de volgende dag. We laten ons met een citybus hier en daar afzetten.
Dat was ook erg leuk, alleen de sterrenwacht viel tegen, we hadden wel een prachtig uitzicht maar binnen was erg armzalig.
Zondag lekker uitgeslapen en op weg naar Goldcoast.

Uiteindelijk was het weerzien van Thiemo met al zijn enthousiasme voor Opa en Oma geweldig. Natuurlijk ook helemaal te gek om aan deze kant van de wereld met Martijn en Annelies samen te zijn.
Het is hier een hele happening met al die sporters, ze hebben het hartstikke druk om elkaar te supporten enzo. We zijn vandaag meegeweest naar een roeitraining. Het was bloedheet (zelfs de australiers vinden 29 graden wat warmpjes voor een winterdag) op een kale grasvlakte, maar de tranen van geluk liepen over mijn wangen om hier Martijn met Bas in de weer te zien. Annelies liep wat te filmen en Opa en Oma zaten met Thiemo op hun kont in het gras. Er waren ook nog een paar canadezen en finnen aan het oefenen, en zo zaten we dus met een man of 15 op een randje schaduw op ons kont in het gras met Thiemo te spelen.
Toen nog even in Martijn's hotel koffiegedronken. Ze hebben eeen schitterende accommodatie, waar Thiemo lekker kan ravotten.
Nu zijn wij naar ons eigen stulpje en doen even onze eigen dingen en morgen gaan wij met een taxi naar HET grote gebeuren. Hopenijk staat er iets van een afdak voor een beetje schaduw, dat werd wel beloofd, maar het blijft sowieso een feest om dit te beleven.

Liefs van Henk en Annemarie

Annemarie 6

Nou mensen, we hebben alweer een grote stad bezocht nl Canberra, de hoofdstad. Er was veel te zien. We maakten met de bus een toer o.a naar het nationaal museum, erg modern en chaotisch naar mijn mening. We gingen toen naar het parlementsgebouw en zagen een stukje van een toespraak van de ministerpresident, later zagen we op de tv ook een deel van die toespraak.
Het nationale oorlogsmonument wat we verder nog bekeken was erg indrukwekkend.
De stad is verder een saaie stad, leeft niet echt: een monumentenstad.
Ons verblijf was in een erg luxe hotel, na het eten met 6 anderen van de groep, naar de kamer en naar bed. Om 23.00 uur een sms je van martijn dat zij aangekomen zijn in het hotel. Dat gaf mij een gerust gevoel.

Vandaag zijn we vanuit Canberra naar de Blue Mountains gereden, hier hebben we een fikse wandeling gemaakt met prachtige uitzichten op rotsformaties. Met een kabelbaan en een trein kun je het ook nog verkennen,. Wij hebben er voor gekozen om ons te laten droppen in de jeugdherberg waar we deze nacht verblijven. Het is een leuk kamertje, maar wel zelf je bed opmaken.
Dit is de laatste avond met de hele groep, morgen vertrekt een van de reisleiders en gaan wij "onder" in Sydney.
We gaan nog wel met alle reisgenoten naar een concert in het beroemde Opera House, dat heeft een van de groepsleden geregeld.
De reis is tot nu toe omgevlogen.
Natuurlijk verheug ik me erg op het ontmoeten van Martijn, Annelies en Thiemo en de games die dan gaan plaatsvinden!!!!!
Nou allemaal weer veel liefs van ons beide .

Annemarie 5

Hallo Allemaal,

Inmiddels zijn we in Melbourne aangekomen. We hebben weer fantastische ervaringen achter de rug. Zo hebben we met een speedboot de zeeleeuwen bijna kunnen aaien. De prachtigste schelpen gevonden aan het strand bij de schitterende blauwe oceaan. Rondgereden door een gigantisch plan Tureluur waar een aboriginal uitleg gaf over diverse medicinale planten.
De Koala's hangen hier en daar in de boom, soms bewegen ze!! De 'Bennie's" (groen-rode papegaaitjes)vliegen soms om je oren. We overnachten in leuke hotelletjes en hebben natuurlijk ook lekkere dineetjes.
De busreis over een van de mooiste kustwegen van de wereld was buitengewoon mooi. We konden alleen niet de geplande helicoptervlucht maken omdat het gisteren nou net slecht weer was.
Het laatste stuk naar Sydney heeft ook nog diverse parken onderweg, het blijft dus nog steeds genieten .
We gaan nu vastleggen hoe we precies naar Broadbeach gaan om daar Martijn's avontuur mee te mogen beleven.
Martijn, Annelies, Thiemo, hopenlijk hebben jullie een goede reis en zien we elkaar aan deze kant van de wereld.
Liefs ook van Henk

Annemarie 4

Nou we zijn helemaal down under geweest. Na een vermoeiende reis met the Ghan zijn we vanuit Alice Springs, inderdaad kun je hier en daar wel eens wat wijn kopen, de woestijn (steenachtig) ingetrokken. Na 450 km (eindeloos) eindelijk de Ayers Rock inzicht.
Snel ons kamp betrokken, weer een duiventil, en toen naar de Sunset . Wat dacht je dat is een toeristische attractie, allemaal bussen op een parkeerplaats en aan een soort picknicktafel stonden al die groepen aan de champagne. Ook onze reisleider had daar voor gezorgd inclusief lekkere hapjes . Het was heel mooi het zonlicht nog net op die enorme rotspartij.
De volgende ochtend hetzelfde feestje: sunrise, geen champagne, ook geen koffie.
Toen een wandeling gemaakt om de Rock, schitterend. later ook een bezoek aan een andere rotsformatie en een natuurpark . In de avond nog naar een sterrenwacht geweest met een busje, was erg leuk . Sterren van het zuidelijk halfrond!!!!!
De volgende dag weer met de bus een eindeloze rit naar Coober Pedy. Een opaalmijnstad. Een en al industrie. In een grot geslapen, doet 50% van de bevolking daar.
Inmiddels is duidelijk dat we geen telefoonbereik hebben, als we het wel hebben lukt het mij niet om verbinding te maken . Ik denk dat ik een bepaald nummer van Vodafone niet weet.
Overigens onze groepsgenoten raden Telstra aan, daar heb je soms in deze bush bush bereik mee.
ik ben trouwens ook mijn adreslijst kwijt, daar baal ik van want ik wilde een paar mensen een kaart sturen . Dus nu heb ik kaarten en postzegels maar geen adressen. In mijn telefoontje is ook het halve telefoonboek verdwenen.Wat een pech kun je aan de andere kant van de wereld hebben.
Na de industriestad weer een eindeloze rit door de steenwoestijn, een overnachting, eigenlijk in een tent maar wij hebben een kamer gehuurd.
Weer verder met de bus, natuurlijk is er af en toe een opgedroogd zoutmeer, een bron, hippiekunstwerken of een rotspartij . Het is best afwisselend en zeker boeiend.
Toch was ik blij dat er weer bergen en bossen kwamen. Dat was in Flinders Range. Een prachtnatuurgebied. Veel kangoeroes en emoes gespot tijdens een schitterende wandeling waarbij de mimosageur je tegemoet kwam.
hier wel in een koepeltentje overnacht. Bij het vertrek van de camping kwam moeder kangoeroe even op de camping kijken.
Nu zijn we na een prachtige dagtocht door lieflijk landschap met bloeiende bomen ( o.a. mimosa en prunus) aangekomen in Adelaid. Leuk hotel, het kamperen is nu klaar. Oja, ook nog een lekkere wijnproeverij gehad onderweg!!

Ons doel hier in Adelaid:
- weblog bijwerken (Leuke reacties hoor, hartstikke bedankt!!!)
- telefooncontact zien te krijgen (hij doet het niet)
- reis Sydney-Brisbane regelen
- ev fototoestel chip kopen. Mijn camera is iets mee, Gelukkig hebben we die van Henk .

Ik laat het hier weer bij, Liefs van Henk en mij.

Annemarie 3

We beleven hier van alles!!! Nu zijn we na een treinreis van 16 uur met vooral nacht en dus niet zoveel slaap aangekomen in Alice Spring.Een toeristisch gebeuren midden in een enorme vlakte ofwel begroeide zandbak.
Gisteren hebben we een fantastische excursie gemaakt smorgens heel vroeg naar de zonsopkomst en toen varen door een rivier/plassen met oneindig veel exotische vogels/eenden en heel bijzondere ooivaars, en krodillen die om je boot zwemmen.
Ook hebben we gezwommen in de bassins van diverse watervallen en onherbergzame gebieden, je rijdt heeeeeel lang op kaaarsrechte wegen door een savanne achtig landschap en dan ben je na enkele uren op prachtige plaatsen. Zo hebben we ook prachtige rotstekeningen van de Aboriginals gezien. Prachtig.
Het kamperen viel ook erg mee: er stonden al een soort hokjes met 2 simpele bedden en een grote tent waar de reisleider het avondeten in klaarmaaakte. Prima.
De groep is leuk, we hebben veel plezier. We kunnen natuurlijk niet overal internetten, dit is de eerste gelegenheid nadat we uit Cairns zijn vertrokken.
We hebben nu een uurtje vrij om bij te komen van de treinreis, het is hier nu 11.00 uur in de ochtend, om 12.00 uur vertrekt de bus weer om 450 km verder op de tweede camping aan te komen.
Tot nu toe was het erg warm, wel uit te houden ook voor Henk. Nu is het hier 25 graden dus lekker, maar nu al gaat het gesprek dat het s'nacht 0 graden is dus extra slaaapzak vragen aan de reisleider. We hebben net kennisgemaakt want we hebben steeds een andere. De vorige was prima, deze weet ik nog niet, hij spreekt australisch engels, dus moeilijk te verstaan voor mij.

Overal zie je trouwens aboriginals rondhangen, sommige dronken enzo, andere hangen wat rond. De kunst die ze maken is prachtig, maar de mensen die ik zie weet ik niet wat ik daar van moet denken.
Ik laat het hier weer bij, want ik ga even wat te eten kopen voor in de bus !!!!
Liefs

Bedankt voor jullie lieve reacties en felicitaties, het was natuurlijk een gekke verjaardag, je kunt hier niet eens een wijntje kopen, wel in een bar enzo dus doen we ook royaal, Annemarie , Groetjes natuurlijk ook van Henk

Annemarie 2

We hebbeb met de gondel over de bergen ten zuiden van Cairns en terug met de trein een prachtreis achter de rug . Vrijdag de Daintree regenwoud excursie gedaan met als hoogtepunt: krokodillen spotten en dat was geweldig!! Gisteren met de boot naar een koraaleiland en inderdaad met de glasbodemboot prachtige koralen enaquriumvissen .een minihaai, en grote schildpadden gespot.
Vandaag vliegen we naar Darwin, dus Karin nu komt de hitte.

Leuk om jullie reacties te lezen en nu de koffer inpakken.
Liefs van Henk en mij. We maken vandaag ooik een stiekem feesteje omdat het 2 augustus is.

Annemarie 1

Vermoeiende reis, met een hele lange ondebreking in Hong Kong. Was wel indrukwekkend al die wolkenkrabbers en bruggen !!! Nu hebben we redelijk geslapen en gaan met een kabelbaan en trein een reisje maken door de omgeving van Cairns. Het is heerlijk weer, 28 graden en goed te doen niet echt heet!!!!

Groetjes Annemarie

DownUnder

Vandaag met de Cathay Pacific opstijgen van Schiphol om 14.00 uur, dalen in Hongkong om 07.45 uur en weer opstijgen om 23.40 uur en tenslotte aan de andere kant van onze wereld weer dalen in Cairns om 14.05 uur.

Alles in lokale tijden.

En DV natuurlijk.

In het vliegtuig heb ik tijd zat om het totaal aantal vlieguren uit te rekenen.

En als het daar niks is, ben ik vanavond nog terug.

Roeien

Over een paar dagen reis ik af naar Australië. Mijn zoon gaat daar roeien en ik mag dan roepen.

Ieder zijn aandeel.

Dit keer stuur ik geen vlucht- en reis-schema naar mijn moeder. Haar e-mail doet het niet meer. En ze hoeft ook geen reisverslag.

Als ze nou maar niet vergeet om naar die roei-wedstrijd te kijken.

Bloemkoolschotel

Vandaag één van mijn lievelings-malen gegeten: In een schotel een laagje aardappel-puree, daarop gekookte bloemkool, daarop gerulde en gebraden gehakt en daaroverheen geraspte oude kaas.

Twintig minuten in de oven.

Met ons tweeën eten we de helft van die schotel. De andere helft ging altijd in twee bakjes de diepvries in. Eén voor mijzelf en één voor mijn moeder.

Ik had het graag zo gehouden.

Waardevolle papieren.

Tussen lang bewaarde knipsels en kaarten in een doosje, lag een vergeeld gevouwen papiertje. Daarop had zij met de hand geschreven:

Nu het rumoer rondom je is verstomd,

de stoet voorbij is, de schuifelende voeten,

nu voel ik, dat er een diepe stilte komt

en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten.

Telkens weer zal ik je tegenkomen.

We zeggen veel te gauw; het is voorbij.

Er is toch enkel maar je lichaam weggenomen,

niet wie je was en ook niet wat je zei ....

.

Stiekum

Volgens mij was ze net aan 20; haar dochtertje hooguit 3. Haar moeder begin 40. Het andere kleinkind was gehandicapt en er niet bij. Of het voor 5 personen geschikt was.

Rien liet hen het huis zien terwijl Kees en ik doorgingen met onze klussen; muren spijkervrij maken en rommel naar de stort.

Pa (dus de man van oma) kwam wat later. Jonge vent nog; ook een 40-ger. Bleek een klusjesman. Alles wat er nog stond wilde hij overnemen. Ook de vloerkleden, de haakjes in de muur, de vuiliszakken, we konden het laten zitten.

Hij had maar één wens. Hij wilde morgen beginnen met witten.

Nog geen kwartier later stonden we buiten. Sleutels ingeleverd.

Ik heb stiekum even gejankt.

Totale Opruiming

Het huis moet leeg.

Alles moet weg.

Ook de brillen. Zeven stuks.

Ze gaan naar Gambia, Kenia, Cambodja.

Kijkt er toch nog eens iemand door de optimistische bril van moeder.

Niet thuis

Elke zondagmiddag zat ik samen met haar aan die tafel.
Koffie en koek.

En als onze vrouwen er ook waren, kwam de wijn op tafel.

Het is er niet gezellig meer.

Ik mis het ......

Dag Moe

Dinsdag, 9 juni 2009 om 14.00 uur.

Begraafplaats Rhijnhof te Leiden.

.

Gebroken ogen

Ogen die niet meer echt kijken.

Ogen die vooral gesloten zijn en

die soms even open gaan

omdat ze geschrokken lijken.

En een heel enkele keer nog

een blik van verstandhouding

van herkenning.

Of was het onze verbeelding

omdat we dat zo graag nog wilden

om het vast te houden.

Ze zijn voor eeuwig toe.

Balboekje

Op de foto zie je dat er een pijnpleister wordt verwijderd. De pijn van de verbranding door de bestraling is niet meer zo nadrukkelijk aanwezig.
De longen en de schildklier vragen nu meer aandacht. Moe blijft dus nog wel even in het Gasthuis.
Daar duren de dagen lang. Daarom willen we het bezoek zoveel mogelijk spreiden over de dag.
Wie moeder wil bezoeken wordt dringend verzocht zich vooraf te melden bij Rien 06 1940 1012. Hij beheert haar balboekje.

Gasthuis

Moe woont op nummer 4. Het aangrenzende huisje, nummer 5, is haar WC en badkamer.
Deze piepkleine huisjes werden ooit door de kerk gebouwd voor armlastige, gelovige, hulpbehoevende weduwvrouwen.
Romantische halve deuren, idyllische kleine ruitjes; een imposante kastanjeboom van zeker 250 jaar oud in de tuin.
Hele lieve verpleegsters.
Moeder vindt het helemaal niks.

Baggerweek

Dat was inderdaad een "baggerweek" maar de dokters van het Lumc vonden, dat ze wel weer naar het Elisabeth Gasthuishof kon.
Moe had daar totaal geen zin in maar alternatieven waren er niet. Beroerd geslapen, ademnood, en vooral ook bang.

Vannacht toch wat nachtrust gehad en een klein beetje opgeknapt. Eindelijk zat ze weer eens aangekleed op een stoel. Ook wordt ze weer wat beter verstaanbaar. Nou deze trend vol zien te houden.

Beschuit

Ben je er al uit geweest, vroeg de dokter, loop even een rondje samen met je bezoek.
Wil je ook een kopje thee met een beschuitje, vroeg de zuster.
Nog maar heel kort geleden leken dat ondenkbare vragen.

De pantoffels waren niet meegekomen met de ambulance. Rien is ze op de fiets gaan ophalen. Ging sneller dan met de auto.

Beterend

Dinsdagnacht was ze zo ziek, dat we om haar heen hebben gestaan.
Tong uitsteken en dan met een gaasje wat water verwachten (en natuurlijk krijgen).
's Morgens begon heel voorzichtig een opleving en 's avonds was ze wonderlijk goed te spreken. Geen nachtwake meer.
Moeder wil in dit wonder-ziekenhuis voor altijd blijven wonen.
Ze ligt in haar eentje op een gigantische 4-persoonszaal met het uur beter te worden.

Maar het Lumc houdt er geen kostgangers op na. Wel vaste en vooral dankbare klanten.

Toch ?

Met de ambulance naar het LUMC.
Bloed, urine, CT-scan, echo, hartfilmpje.
Blindedarm, nieren, galstenen, longontsteking ?
Opname en aan het infuus.
Nachtwake ingesteld.

Ga we toch verliezen ?

Post-afhandeling

Ze lag te slapen leek wat versuft. Ze had een spuitje gehad tegen de pijn. Brandwonden in haar hals.
We maakten haar wakker want een dag heeft 24 uur. Bovendien, het is Moederdag.
Tussen af en toe wegdommelen wat gekeuveld.

Tenslotte verjaarskaarten geschreven.
"Deze voor Saskia moet vanavond nog op de post, die van Greet moet morgen en die van Ali kan wachten tot donderdag".

Wat versuft ??

Baggerweken

Vandaag had ze haar laatste bestraling. Uitgeput ging ze er heen.
Van de dokter hoorde ze, dat ze nog "2 baggerweken" zou krijgen. Gevolg van alle en vooral de laatste 3 bestralingen.

Gesloopt ging ze weer terug naar het Gasthuis.

Pas toen ze eenmaal haar pyama aan had viel er plotseling de loodzware last van haar af.
Geen bestralingen meer. Alleen maar rust.
Een zalig vooruitzicht.

Tijdelijk Uithuizig

Vanmorgen eerst naar de bestraling en toen aansluitend door naar:
St. Elisabeth Gasthuishof
Caeciliastraat 16
2312 XB Leiden.

Even de moeheid uit het lijf laten vloeien.
Energie halen uit het voedsel dat thuis maar niet binnen wil blijven.

Nog 2 laatste bestralingen. En dan minstens 3 weken van alleen maar rust en aansterken.
Totdat ze de touwtjes weer in eigen handen neemt.

Eten

Eten ging echt niet.
Ze probeerde zichzelf te verleiden met honingzoete aardbeidjes. En met sappige meloenstukjes.
En zelfs met geraspte oude kaas en flinterdunne schouderham.

Het lukte niet. Ze kreeg het niet naar binnen.

Nu zit Moe aan de pomp. Krachtvoer. Hard nodig voor de laatste loodjes.

Nog 4 keer naar deze wachtkamer.

35

Kijk, mijn vader is vandaag jarig en daarom ben ik ook een beetje jarig en daarom heb ik deze bal gekregen van mijn overoma.

Zullen we samen ballen ??

Oppas-diploma

"Oma", zei hij, "je kan toch aan alles merken dat jij gediplomeerd bent".

Jij bent niet zo'n leken-oppas-oma zoals mijn vriendjes hebben.

Jij bent een echte professional.

Staatssecretaris Dikkertje Dap is trots op je en ik ben blij met je.

En wat het oppas-uurloon betreft, laat opa maar met mijn ouders onderhandelen. Daar hebben wij geen tijd voor. Wij kunnen beter knuffelen.

Herz, rent a car.

Samen liepen we er om heen; hij, de verhuurder en ik, die die nog bijna nieuwe auto wilde huren.
We bekeken die schitterende wagen van alle kanten en maakten gezamelijk aantekeningen als er ergens een
minuscuul deukje of krasje zat.
Voor de zekerheid maakte ik ook nog wat foto's.

Je moet er toch niet aan denken dat ze, als ik dat kostbaar bezit weer kom inleveren, ineens gaan beweren dat die
beschadiging door mij is gekomen.

30

Zo langzaam aan toch ook al weer een grote jongen geworden, niet dan ?

Tuinvrouwtje

Groene vingers in zwarte aarde.

Met een gerust gevoel vertrouw ik de tuin toe aan haar zorgen.

Rooster volgende week

Maandag 13 april; vrij want 2-de Paasdag.
Dinsdag 14 april; bestraling om 15.45 met aansluitend de zuster en daarna de diëtist op afd. K2
Woensdag 15 april; bestraling om 15.00 uur.
Donderdag 16 april; om 14.00 uur controle Kaak op J2 en daarna bestraling om 15.05 uur (het verzoek om de volgorde om te draaien is in behandeling).
Vrijdag 17 april; bestraling om 12.30.

Kruiskopje

Met een kruiskopschroevendraaier werden ze er uit gedraaid. Drie spaanplaatschroeven van anderhalve cm. lang. Daarmee was het bovengebit twee maanden geleden vastgezet aan de bovenkaak.

De operatie-wond bleek nog niet helemaal dicht maar de tijd ..... .... ......

Morgenochtend nog een bestraling (de 15-de) en dan een lang paasweekend.

Rust.

Rotterdam

Bij de start van de 10 kilometer ziet de wereld er nog heel vrolijk uit.

Na ruim één uur hollen is het Start-doek overgegaan in Finish-doek.

En de brede glimlach in een bittere grimlach.


Maar dan heb je het wel gehaald.

Hoofdwas

De schaal vol laten lopen en dan over je hoofd uitgieten.
Eendjes aan de kant en oefenen maar.
Oma helpt twee handjes.

Onze Dochter

Met haar voetjes op de plank komt ze naar beneden stuiven. Knietjes licht gebogen, de armen gracieus gespreid, de handjes uitnodigend geopend en een onweerstaanbare glimlach.
Aan haar voeten een kraag van opschuimend sneeuw.

Stappers

Twee stevige stappers in een witte wereld

Sneeuwpret

Volop sneeuw en zon. Genieten dus.

Koud

We zijn even weg.

Blote Hals

Het is niet anders, zei de dokter. Het worden 28 bestralingen in het hele halsgebied en aan het eind nog 5 gerichte bestralingen op de plek waar de lymfe-klier heeft gezeten. Een stevige klus dus maar geestelijk en lichamelijk bent u er sterk genoeg voor.
Even later lag moe op de tafel en bogen 3 broeders zich over haar heen om voor de tweede keer een gezichtsmasker te maken. Deze keer een extra grote omdat nu ook de hals er in moest.
Daarna werd ze de ring in geschoven om zo de hals te scannen en de plek van de bestraling precies af te tekenen.
Ze is er klaar voor; de eerste bestraling is waarschijnlijk op 23 maart.

Aan het eind moesten we nog langs de verpleegster. Die trok voorzichtig alle pleisters van de wond af en ze haalde ook de twee laatste nietjes uit de halssnede.
En zo ging moe tevreden naar huis.
In haar blote hals.

Poli

Moeder moet morgen naar de poli.

Normaal is het voor haar een hele tour om daar te komen. Maar nu helemaal. Dus worden de afspraken gecombineerd.

Om 11.30 uur begint ze bij de arts op de poli radiologie.

Aansluitend krijgt ze een gezichtsmasker aangepast.

Een etage hoger wordt er op haar hals aangetekend waar er bestraald moet worden en bij de bali tenslotte worden de eerste 5 bestralingen gepland.

Dan door naar de poli kno voor controle door de verpleegkundige van de halswonden en aansluitend naar de diëtiste vanwege een absoluut kauwverbod.

Tenslotte nog naar de poli kaak voor controle door de kaakchirurg.

En dat allemaal in een strak tijdschema.

We nemen drinken mee en zien wel hoever we komen.

Dag Dagboek

De laatste weken was mijn blog eigenlijk een dagboek geworden van mijn moeder. Dagelijks in korte bewoordingen haar laatste nieuws.
Bleek erg handig.
Wie nu wil weten hoe het haar vergaat, kan haar vanaf vandaag gewoon bellen. Rechtstreeks aan de lijn.

Mijn blog is daar niet meer bij nodig.
Die kan weer verworden tot een woordspeling, een beeldgrapje, een verheven gedachte. Een blog in martijnsiaanse stijl.

En vooral: niet meer dagelijks.

Hulptroepen

Moe is thuis.
Met voor vandaag voldoende eten mee en 7 terugkom-afspraken.
Eenmaal thuis kwam de kolonne hulptroepen zich aanmelden.
Vanmiddag de intake van de huishoudelijke hulp. Aansluitend de bespreking van de persoonlijke verzorging. En tussendoor de kousenhulp.
Geen tijd voor een middagslaapje.

Morgen de bespreking van de maaltijden. Ergens die dag komt ook de post-bestelling met drinkwaar. Dan moet u wel thuis zijn (en dus ook wakker zijn en open doen).

Lekker rustig bijkomen.

Eigen huisje

..... en ook de papegaai is bij de thuiszorg opgehaald dus thuis staat alles klaar.

Koffers gepakt. Nog één nachtje slapen en dan .....

Uitslag

Ik zal maar met het goede nieuws beginnen, zei de chirurg.

Uit het onderzoek van het weefsel en het bot, dat we bij de operatie bij u hebben weggesneden blijkt, dat we alle kankercellen in dat gebied te pakken hebben. Dat is dus erg goed nieuws.

Het slechte nieuws is, dat we niet absoluut zeker weten, of ook in de hals-lymfeklier alles weg is. We weten dus ook niet of daar nog wél kankercellen in zitten. We willen daarom dat deel bestralen want dan weten we zeker dat we er definitief van af zijn.

Gespreid Bedje

Vanmorgen voelde moe zich niet zo lekker. Het gat naar haar luchtpijp is nog steeds open en het leek een beetje ontstoken te zijn.
's Middags had ze o.a. bezoek van haar 2 jonge zusjes. 's Avonds was ze weer een heel stuk opgeknapt. Het verband zie ik ook niet maar het kan toch ook geen toeval zijn.

In mijn ouderlijke huis hebben mijn broers, potige jonge kerels, haar bed naar beneden gehaald.
Ze kan zo erin.

Eigen Baas

Terwijl ik nog een beetje sta bij te komen van kwaadheid, wordt moeder steeds enthousiaster bij de gedachte om weer naar huis te gaan.

Eigen tafel, eigen stoel, de post en de mail doorlezen .....

En vooral: zelf weer de regie in handen hebben.

Fopspeen

Helaas. Geen wonderbaarlijke genezing.
De Commissie Indicatie Zorg heeft middels een "beschikking" bepaald, dat moeder vijf maanden lang naar een verpleeghuis mag om daar te revalideren. Dus dag en nacht opname met alle zorg die daar bij hoort.
Het probleem is, dat geen enkel verpleeg- of verzorghuis een kamer en een bed vrij heeft.
Je gelooft je ogen niet; je krijgt iets toegekend dat niet beschikbaar is. Dat deelt makkelijk uit. Daar hoef ik bij mijn kleinzoon niet mee aan te komen. Maar bij ouderen ligt dat blijkbaar anders.
Wat nu
Bij het ziekenhuis werken "transfer-verpleegkundigen". Zij hebben tot taak "vuile bedden" op te ruimen.
Een patiënt waarmee een ziekenhuis klaar is, moet gewoon wegwezen. Dan maar naar haar eigen huis. Vanmiddag hebben ze geïnventariseerd wat er aan hulp nodig is om moe naar huis te laten gaan. Dat is veel want anders was er geen vijf maanden verpleeghuis toegekend.
Dat gaan ze maandag voor elkaar proberen te krijgen bij een thuiszorg-organisatie. Zodra dat nagenoeg rond is gaat moeder echt naar huis. Dat wordt op zijn vroegst dinsdag. En anders nog later want ze zetten haar echt niet zomaar op straat.
Ja toch, niet dan ?