Waardevolle papieren.

Tussen lang bewaarde knipsels en kaarten in een doosje, lag een vergeeld gevouwen papiertje. Daarop had zij met de hand geschreven:

Nu het rumoer rondom je is verstomd,

de stoet voorbij is, de schuifelende voeten,

nu voel ik, dat er een diepe stilte komt

en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten.

Telkens weer zal ik je tegenkomen.

We zeggen veel te gauw; het is voorbij.

Er is toch enkel maar je lichaam weggenomen,

niet wie je was en ook niet wat je zei ....

.