Volgens mij was ze net aan 20; haar dochtertje hooguit 3. Haar moeder begin 40. Het andere kleinkind was gehandicapt en er niet bij. Of het voor 5 personen geschikt was.Rien liet hen het huis zien terwijl Kees en ik doorgingen met onze klussen; muren spijkervrij maken en rommel naar de stort.
Pa (dus de man van oma) kwam wat later. Jonge vent nog; ook een 40-ger. Bleek een klusjesman. Alles wat er nog stond wilde hij overnemen. Ook de vloerkleden, de haakjes in de muur, de vuiliszakken, we konden het laten zitten.
Hij had maar één wens. Hij wilde morgen beginnen met witten.
Nog geen kwartier later stonden we buiten. Sleutels ingeleverd.
Ik heb stiekum even gejankt.
2 opmerkingen:
Als oma het ziet van boven, pinkt ze vast ook een traan.
Nu is de plek van je moeder niet meer alleen maar leeg, maar zelfs helemaal weg. Het zijn allemaal kleine mijlpaaltjes in het grote proces wat afscheid heet. En toch heb je blijkbaar elke keer contact met haar,...............
Een reactie posten