zondag 3 oktober 2010

Kastanjes

Gisteren had niemand tijd of zin in mijn kleinzoon.
Dan mag ik. Opa heeft altijd tijd en zin.
Oma weggebracht en direct naar het bos. Kastanjes rapen.
Mooi bordje vol; we waren tevreden.
Thuis maak ik een paardje en verwacht diepe bewondering.
Hij knikt welwillend en vraagt, zonder verder van zijn knikkerspelletje op te kijken; kan je ook een giraffe en een olifant en een krokodil.

De volgende dag krijgt mijn vrouw mij aan het fietsen.
Door het Bos. Onderweg moeten we kastanjes rapen want zij gaat er een ketting van rijgen. Elke keer als ik buk weet ik dat die ketting er nooit zal komen. Na 200 keer mijn ruggetje gekromd mogen we naar huis. We hebben 3 volle schalen. Snel een lugusterblaadje erbij en het is een kunstwerk.
Hier zal het wel bij blijven.

Geen opmerkingen: