Thiemo.
Zijn vaste begeleidster bracht hem naar binnen en zijn vaste chauffeur zeulde daar achteraan met twee handen bomvol bagage. Daarna konden beiden nog twee keer terug om in de auto de rest van de o zo noodzakelijke spullen op te halen.
Thiemo zelf ging er eens goed bij zitten. Het was al weer een tijdje geleden dat hij voor het laatst met zijn grootje had gesproken. Er viel dus heel wat bij te praten.
Heel even was hij in de war geweest; hoe komen die handen met die pleisters van mijn overoma nou in hemelsnaam aan de armen van mijn oma.
Dat had dus even uitleg nodig; op de foto zie je dat hij die uitleg geduldig aanhoort.
En inplaats van "hoe kan je nou zo stom doen", knikte hij haar bemoedigend en meelevend toe.
Moordgozer.
1 opmerking:
Dit is een test.
Kijken of het inderdaad lukt
Een reactie posten