Op een reis als de onze moet de groep vaak via een plaatselijke vaardigheid naar de plaatselijke winkel. Vandaag stond handwerken op het rooster en er waren borduurkleedjes te koop. Dikwijls heb je dan na 2 dagen al iets kwetsbaars in je koffer waar je, als je eenmaal thuis bent, ook niet weet wat je er mee moet. Ik heb er een bloedhekel aan. Meestal weet ik te ontsnappen. Op die dag ontmoette ik hem; de plaatselijke dorpsgek. We liepen samen op. Hij onvast te been en volop pratend waarop ik hem tijdens zijn ademtocht in het nederlands van repliek gaf. Toen begon hij te zingen; "..... ontwaakt verworpenen der aarde ...".
We deden het twee-stemmig en twee-talig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten