Gisteren werd mijn zwager 74. Vast ritueel.Zodra het een beetje schemert maakt hij een vreugdevuur voor zichzelf.
En stuurt hij iedereen naar buiten.
In die bittere kou mogen we hem dan toezingen.
Zelf sluipt hij na het eerste lied al weer naar binnen. Wat wil je, 74 hé. Door het raam zie je hem bij de warme kachel zitten.
De ongelukkigen buiten trotseren de snijdende wind met een glaasje Glühwijn.
Anderhalf uur en 28 smartlappen lang.
Tot ook zij weer naar binnen mogen.
1 opmerking:
Zonde dat zo"n goeie fotograaf nou net weer die Glüwijn is misgelopen.maar een goeie foto is voor het archief ook heel wat waard. bedankt groetjes Freek
Een reactie posten