
Verder met de metro. Die was vlakbij dus nauwelijks last gehad van de regen. Verderop werd er aan de metrolijn gewerk dus overstappen op de bus. Het regende iets harder. De bus wachtte met wegrijden "nog even" op de volgende metro's. De tijd verstreek en de stress nam toe. We komen geheid te laat.
Op het Waterloo-plein uitgestapt. De weg gevraagd. Singing in the rain. Het bleek nog een klere-eind. A. probeerde een wereld-record te vestigen; ze liep als een kievit; geen centje pijn. Bruggetje op en bruggetje af. Stress geneest heupen en been-spieren. Of kwam het door de regen.
Na een afmattende wandeling langs vele lege parkeerplaatsen, liepen we Carré in. Verkeerde ingang. Een trap naar boven gevonden. Verkeerde trap. Na 68 traptreden was er nog net tijd voor de jas maar niet meer voor een plas.
Als twee stervende zwanen lieten we ons op onze stoel vallen.
Toen ging het licht uit.
1 opmerking:
het was wel adembenemend mooi hoor, dit ballet met die muziek
Annemarie
Het was een heel leuk verjaardagscadeau
Een reactie posten