De kip is dood.
Zij woonde vroeger bij mijn schoonmoeder. Ze zat daar jarenlang te broeden bovenop een schaal. Al haar kleinkinderen mochten bij een bezoekje aan oma Balder graaien in het nest vol lekkers.
In 1995 verhuisde de snoepkip via vererving naar Utrecht. Daar zette zij haar dankbare werk voort. Een andere oma en andere (klein)kinderen.
En topdrukte tijdens St. Maarten.
Onlangs tilden twee grijpgrage kinderhandjes de verleidelijke kip van haar nest. Door het fascinerende aanblijk van alle heerlijkheden vergaten die handjes om de kip vast te houden.
De kip is ruim 40 jaar oud geworden.
