Effe Bellen

Zondag belde Martijn. Hij had 65 kilometer geschaatst. Zijn moeder weet als geen ander, wat dat betekent en vooral hoe dat aanvoelt. Zestig was het maximum dat zij en hij ooit samen gereden hadden. Schaatsgekken.
Hij nu dus 65 km. en dat wilde hij even aan haar kwijt.

Zou ik ook nog wel eens willen; effen m'n moeder bellen. Over Egypte of zo .....

Zoetekauw

Egypte heeft ook geen keuken. Dus ik hoopte op een makkelijke manier een paar kilo kwijt te raken.
Maar dat viel tegen. In "alles" zit olijfolie en suiker.
Op de foto zie je rietssuiker. Met een zakmes haal je de schil van de stengel af. En dan maar kauwen op het binnenste deel; een soort (suiker)zoethout.
Oja; toen ik thuis kwam bleek ik gedaald tot 101,8 kilo. Dat viel dus behoorlijk tegen.
Moet ik toch op een steviger manier proberen om die welvaart er af te krijgen.

Sorry

Er zijn wel internet-café's in Egypte maar die zijn uiteraard in het arabisch. Omzetten naar engels was op zich al lastig en ook dan kreeg je een vreemde startpagina. Uiteindelijk lukte het om de goede google-startpagina te krijgen om vandaar een blog te maken maar toen ik die tekst naar mijn weblog verstuurde, werd die vertaald in het engels.
Ik heb daarom niet meer geblogd en zojuist de engelse tekst van "Groeten van Ramses" weer teruggezet in het nederlands.

Heerlijk

Vannacht in een heerlijk bed gelegen; geen ijzeren veren die door het matras steken, geen éénpersoonsdeken op een krakend tweepersoonsbed, geen disco-geluiden tot diep in de nacht, geen geluidsoverlast van naastliggende hotelkamers.
Geen zand op de vloer dus je houdt schone voeten als je 's nachts naar de WC moet. Een WC die met één druk op de knop doorspoelt; billelint zoveel je nodig hebt en een hele en vastzittende bril.
Een sluitende badkamerdeur; het douchewater direct op temperatuur en geen douche-gordijn, dat zielig aan nog maar twee haakjes hangt.
En geen imam die om 5.00 uur oproept tot het ochtendgebed.

We zijn weer thuis.